Een Echte Vermeer (2016)

Deze ook eens bekeken en vond hem niet mis. Niet waw, maar ook niet slecht. De film verveelde niet en de cast deed het ook goed. Ondanks de iets langere speelduur verveelde hij niet. Toch wel eens het bekijken waard.

Kort na het einde van de oorlog moet de Delftse schilder Han van Meegeren [Jeroen Spitzenberger] zich verantwoorden voor zijn rol in de verkoop van het schilderij “De Emmaüsgangers” van Vermeer aan Hermann Göring voor 1,5 miljoen gulden. Van Meegeren probeert de openbare aanklager [Raymond Thiry] tevergeefs duidelijk te maken dat het niet gaat om een échte Vermeer, maar om een vervalsing die hij zelf heeft gemaakt. De vervalsing is echter zó overtuigend, dat hij dat moeilijk kan bewijzen. In flashbacks ontdekken we welke omstandigheden Van Meegeren deden besluiten zich te richten op het vervalsen van schilderijen. Een belangrijke rol is weggelegd door Jolanka Lakatos [Lize Feyn], de geliefde van kunstexpert Abraham Bredius [Porgy Franssen]. Hans obsessie met Jolanka zet grote druk op zijn huwelijk met Anna [Dewi Reijs]. Spitzenberger is goed als de geplaagde Van Meegeren in dit sensationele verhaal en Claude Humbert verdient lof voor zijn piepkleine rol als Hermann Göring, maar Van den Bergs keuze voor een niet chronologische benadering verstoort de dramatische opbouw waardoor het verhaal nooit zo meeslepend wordt als het had kunnen zijn.

De kunstenaar en zijn muze, de dwang, de lust, de depressie, de wil en de drug. Dit alles tezamen wordt redelijk tentoongespreid door Spitzenberger met zijn tegenpool en muze Feryn. Goede rol van Spitzenberger als haast manisch-depressieve kunstenaar die erkenning zoekt in de artistieke wereld gekoppeld aan de liefde die hij ervaart en in 1e instantie onbereikbaar lijkt. Ook Fernhout en Franssen doen waar ze goed in zijn. Zo goed als waargebeurd met de kern in de 30 er en 40 er jaren van de vorige eeuw. Zijn manier van werken valt nu onder postmodernisme en geniet bewondering vanwege zijn ongekende technieken tot vervalsing uit die tijd.