Bin-jip (2004)

Prachtige film. Klein, maar erg mooi. Maar hebben ze geen wasmachines in Zuid Korea?

Bin-jip blijft een heerlijke film met de nodige symboliek. Het verhaal is al bijzonder van een man die inbreekt in huizen om er te eten en te slapen, maar dan wel enkele klusjes doet of de was als wederdienst. Een soort passief agressief bedelen, maar dan zonder iemand rechtstreeks lastig te vallen. Soms gaat het wat verder zoals de ontmoeting van de vrouw die onder huiselijk geweld gebukt gaat en de oude man die in eenzaamheid overleden is. Een film over status en klassenverschil, mooi gesymboliseerd door de verschillende manieren van golftraining, van de rijke man met zijn vangnet in de tuin tot het armere hoofdpersonages dat een golfbal vastbindt rond een boom.. Kim Ki-duk kiest voor zwijgende personages waardoor de beelden nog meer voor zich spreken. Met als hoogtepunt voor mij toch wel de scène in de gevangenis waar hij probeert zich onzichtbaar te maken voor de cipier. Pure poëzie. Dat leidt tot de scène er na waar het open blijft of hij nog in de gevangenis is en zijn aanwezigheid bij het rijke koppel een illusie is waar de vrouw zich kan aan optrekken, of dat hij echt ontsnapt is en een manier heeft gevonden om onzichtbaar te zijn voor de rijke man zodat hij ook in een huis kan leven zonder dat het leeg staat.