Senna (2010)

Ik heb de periode Senna net gemist. Ik ben pas F1 beginnen volgen kort erna met de wereldtitels van Damon Hill en Jacques Villeneuve. Wel kan ik me de beelden tijdens de finale van het WK 1994 nog goed herinneren wanneer door de Braziliaanse nationale ploeg ode werd gebracht aan die andere meervoudige wereldkampioen Ayrton Senna. Schrijnende en triestige beelden waren het, mooie beelden ook vol emotie en respect voor de grote kampioen die Senna was voor zijn land. Senna is een mooie docu geworden over de legende Senna. Zoals bij vele biografiën is het verhaal vaak te gekleurd of mist het de nodige nuance of context of een écht accuraat beeld te krijgen. Vaak is de waarheid wat te saai en wordt omwille van het verhaal hier en daar wat aangedikt in zowel positieve als negatieve zin. De docu haalt de rivaliteit aan tussen Senna en Prost, maar belicht dit te veel vanuit the good and the bad guy. Senna was zeker niet onfeilbaar, niet op en ook niet naast de baan, hoewel hij zeker een erg charismatische persoonlijkheid was. Knappe montage wel met eveneens boeiende interviews en mooie racebeelden. Altijd tof om die zaken terug te zien. Gisteren is het dag op dag 25 jaar geleden dat Senna overleed. Fijn van de Vlaamse TV om op deze manier nog eens hulde aan hem te brengen door deze docu nog eens uit te zenden. Senna’s dood zal ook altijd gekoppeld worden aan de dood van onfortuinlijke Ratzenberger. Mooi ook om hem mee te betrekken in de docu. Interessant was het dan ook dat Senna één van de voorvechters was van meer veiligheid in de F1.

“There's only one word that describes Ayrton's style, and that is "fast." He would take the car beyond its design capabilities. He would brake later, fly into these corners where the car was just over the edge, and somehow he could dance a dance with that car to where it stayed on the track.” Schitterende documentaire over Ayrton Senna. Ik ben de Formule 1 pas echt gaan volgen na Senna's dood, maar zijn reputatie is indrukwekkend en zijn nalatenschap groot. Niet alleen als Formule 1 rijder, maar ook als man die veel voor goede doelen deed en echt een held van het Braziliaanse volk was. Zijn strijd met Alain Prost is interessant en je ziet dat er respect was, maar ook dat ze soms elkaars bloed wel konden drinken. Maar dat Prost uiteindelijk één van de dragers van Senna’s kist was zegt veel over hun relatie. De racescènes zijn geweldig in beeld gebracht, en de hoeveelheid materiaal waarover Asif Kapadia kon beschikken is overweldigend. Het moment dat je Senna net voor de start van zijn laatste race (Imola) nog even zijn ogen dicht ziet doen is een emotioneel moment. Sowieso zie je dat tijdens dat gehele weekend er al een donderwolk boven de rijders hing (ook door de dood van Ratzenberger), en het gezicht en het nerveuze gedrag van Senna spreekt boekdelen. Senna is een schitterend portret van een rustig en religieus man, die door Formule 1 een held van het volk werd. En één van de beste rijders in de geschiedenis van de sport is.

Net als ‘Amy’ een bijzonder indrukwekkende documentaire. Een fragiel portret dat misschien te eenzijdig inzoomt op Ayrton Senna als onschuldig genie, als slachtoffer van een systeem, als onderdaan van een door God en een gans volk ingegeven ambitie. Grote woorden, maar ah, die lijken hier op hun plaats! Vooral de finale is bloedstollend, ook al weet elke toeschouwer wat er staat te gebeuren. Asif Kapadia voegt een vleug transcendente mystiek toe – een Bijbelpassage, een gemillimeterde neurologische doodslag zonder ook maar één gebroken bot in het hele lijf! – wat de gevoelsmatige impact nog versterkt. Verder oordeelt de regisseur niet expliciet: niet over Senna’s verlangens die voorbij de einder reiken (hybris?), niet over het politieke gekonkel rondom de Formule 1-sport. Dat effent het pad voor een sterke gevoelsmatige lading, eigenlijk een mokerslag. Anderzijds laat Kapadia de kans liggen om uit te klaren hoe de F1 na Senna’s overlijden helemaal anders werd. Hoewel dat misschien te belerend zou geweest zijn? Hoe het ook zij, nogal ondersteboven van deze brok cinema. 3,5*