Sonatine (1993)

Kitano's "Sonatine" bleek een ware verrassing. 3de kijkbeurt en ditmaal was het raak, de volle mep. Warme sfeerfilm met prachtige kadrering en goede (aangrijpende) muziek. Moest enkele malen aan Alain Delon denken die ooit tijdens een vertoning van een Kitano film maar steeds bleef herhalen dat die man niet kan acteren . Zit wel wat waarheid in, maar Kitano heeft een uiterst sterke presentie en ik kan uren naar de man kijken.

Onconventionele misdaadfilm met een wel erg vreemde toon maar krachtig in beeld gebracht. Tja, als ik eerlijk ben, nee, Kitano kan inderdaad niet acteren. Gemakkelijk om een gevoelloos karakter te scheppen, daar heb je geen acteertalent voor nodig. Als regisseur bakt hij er gelukkig veel meer van en speelt op contrasten tussen de uitbundigheid van het leven en de onherroepelijkheid van de dood, die in één moment alles stilzet. Het schijnbare onevenwicht tussen harde misdaadfilm en bijna kinderachtige komedie wordt verzilverd wanneer de dood "in full force" terugkomt onder de vorm van een visser . Confronterend moment. De beelden op dit strand waren prachtig en de new age achtige muziek heeft een duidelijke meerwaarde. Gangster Murakawa is een gedoemd personage die op de hielen gezeten wordt door de dood, en het einde is dan ook de enige logische uitkomst van deze film. De executie met die hijskraan deed me toevallig denken aan Consequences of Love (3,5*) die ik onlangs nog zag. Oerdegelijk doch voor mij niet memorabel.

Eigenzinnige Kitano alweer. Die Japanse maffiafilms boeien me niet zo en dat is voor deze film niet anders. Toch is de aanpak geheel anders dan wat je meestal voorgeschoteld krijgt. Inhoudelijk nogal een standaardverdragen over rivaliserende bendes, verraad en wraak. Alleen is het plotverloop best speciaal te noemen. Het middenstuk en eigenlijk de klemtoon van de film ligt op de humor. Soms gaat die humor gepaard met wreedheid. Ontzettend droog - nou ja - was toch wel de scène met de hijskraan boven het water. Die humor gaat later verder wanneer de bendeleden uit verveling wat absurde spelletjes bedenken. De insteek alleen al maakt het interessant. De actie en afrekeningen waren minder aan mij besteed. Vond er weinig aan, beetje nep ook. Voor de rest wel onderhoudend genoeg om me anderhalf uur bezig te houden.