Van Geluk Gesproken (1987)

Ik heb deze film lang geleden al eens gezien en toen vond ik hem kennelijk minder goed als nu. De film begint met beroemde beelden van een experiment met aapjes die zonder hun moeder opgroeien. En dat is eigenlijk het thema van deze film. Een film over relaties waar het gruwelijk mis kan gaan. Eigenlijk ook een hele droevige film. Er zitten weliswaar klungelige elementen in de film. Van die dingen waarvan ik nu denk dat de Nederlandse film ze gelukkig inmiddels ontgroeid is, maar die in de jaren zeventig en tachtig nog heel herkenbaar waren voor de Nederlandse film. Vage dialogen en dubieuze acteerprestaties. En gebeurtenissen die voor vanzelfsprekend aangenomen worden maar die eigenlijk uit het niets komen. Doch ondanks dit soort zaken waar ik een film ook voor hetzelfde geld helemaal op af kan kraken, vond ik het nu toch wel een mooie en goede film. Met name de sfeer vond ik toch wel mooi neergezet. Verder ook leuk om tweederde Jiskefet al aan het werk te zien in de tijd dat Jiskefet nog niet eens bestond.

Vanavond maar weer eens bekeken deze, wellicht ietwat oubollige film; maar dat is natuurlijk al gauw anno nu: 2019, terwijl de film alweer uit 1987 dateert !! Typisch Nederlandse film; niets mis mee, beetje traag wellicht, maar dat dan wel weer 'lekker' in een jachtige tijd als vandaag!! "Wijven, WIJVEN: als ik vuiligheid in m'n nest wil hebben, schijt ik er zelf wel in!" Meesterlijk: moest er even hard om lachen! Kortom; een leuke, goede film in een aardige sfeer (zoals Robi dit op 26-09-2014 -wat vliegt de tijd- dit ook al heeft gezegd!).

Gisteravond op de valreep nog even bezig met deze film die ik vooral meegenomen had omdat het tot de Rob Houwer collectie behoorde en daarmee iets dat mij al regelmatig teleurstelde, maar ja, je weet het natuurlijk nooit en kennen deed ik de film niet. Men nemen een Amsterdams grachtenpand met op iedere verdieping bewoners die verschillen van elkaar, een ander milieu vertegenwoordigen, of in een andere levensfase zitten. De gang met trap zou symbool staan voor de ontmoetingen in het leven en hoe men langs elkaar leeft. Klinkt filosofisch en symbolisch zou je zo zeggen met een titel als Count your blessings, en daarmee een gelaagde, ingewikkelde en diepzinnige film. Niet te vergeten een goede cast met Romeyn, Tuinman en een goede Sternheim, en dan heb je heel wat, toch...? Nou nee, verre van zelfs. Want Van Geluk Gesproken toont zich bij de opening meteen al als typische Nederlandse film met een pijnlijk soort absurdisme waar de oudjes onder de omgevallen kerstboom liggen, en de karakters in het vervolg van de film bij tijden waren wel erg raar, plat en oppervlakkig worden weggezet. Het zal weliswaar allemaal uit het leven gegrepen zijn, want helaas is het leven nu eenmaal zo, toch vraag ik me regelmatig af gedurende de film waar dit nu eigenlijk allemaal over gaat en heen leidt. Mijn interesse en het vermogen om de film verder te doorgronden is ver voor de helft al tot het nulpunt gedaald waarop ik slechts snak naar het einde. En gelukkig duurt de film niet heel lang. Een rode draad of logica heb ik hier niet in kunnen ontdekken en ik kan dan ook niet anders zeggen dan dat dit een ontzettende flutfilm is.