The Mask (1994)

The Mask is iets te cartoonesk, evenwel zonder ooit echt grappig te zijn. Die gekke computergeanimeerde bekken die The Mask trekt of die swingende bewegingen passen binnen het sfeertje van de film, maar kunnen toch eigenlijk echt niet meer. Nu, als je het als een kinderfilm beschouwt, is het gewoon anderhalf uur vermakelijk. Jim Carrey is goed op dreef. Wat een jaar had die man in 1994; Dumb and Dumber, Ace Ventura én deze; van een (terechte) doorbraak gesproken. Hij is knotsgek en karikaturaal (eigenlijk zelfs al een beetje voor zijn metamorfose, van een timide man is nauwelijks sprake), maar dat is exact wat hij moet zijn. De bloed-, bloedmooie Cameron Diaz fleurde de film op in elk van haar scènes. Maar de ster van de film is uiteraard Milo de hond. Het is niet 1 van Carrey's beste rollen/films, maar het haalt ook nergens een slecht niveau, en is over het geheel fijn om naar te kijken.

Na jaren herzien, en ik wist er niets meer van – toen iemand mij vertelde dat dit de debuutfilm van Cameron Diaz was kon ik me zelfs dát niet meer herinneren. Deze kijkbeurt heb ik natuurlijk extra op haar gelet, maar als ik niet had geweten dat zíj het was had ik vermoedelijk gedacht: "tjonge, wat lijkt die prachtige vrouw toch veel op Cameron Diaz", want als je ziet hoe natuurlijk haar gezicht er hier uitziet moet ze toch wel het één en ander hebben laten doen. Jim Carrey is hier weer net zo extreem energiek bezig als in de eerste Ace Ventura en draagt de film met gemak, maar het meest opvallende vind ik dat de FX van inmiddels al weer 27 jaar oud er nog zo goed uitzien. Ik lees hier dat sommige gebruikers vinden dat ze de tand des tijds niet hebben doorstaan, maar het cartoonuiterlijk van Stanley Ipkiss' alter ego overtuigt wat mij betreft nog altijd ten volle, en ik kan me dan ook helemaal voorstellen dat dit in 1994 een sensatie was (en samen met Ace Ventura: pet detective de doorbraak van Jim Carrey betekende). Uitstekend vermaak.