Dumb and Dumber To (2014)

Ik heb moeite met deze film. De humor spreekt me niet zo aan. Makkelijk scoren, flauw en plat. Voeten likken, pindakaas en hond scène, dat soort onzin. Ik vind het niet grappig. Ik ben ook heb fan van dat soort typetjes. Te overdreven allemaal, werkelijk geen enkel personage spreekt enigszins aan of is grappig. Herinner me de eerste film totaal niet, maar na het zien van deze film weet ik niet of ik zijn heb in een herziening.

Oef! Zeker als je deze film meteen ziet na het eerste deel, wordt pijnlijk duidelijk hoe niet-grappig Dumb and Dumber To is. Die eerste film uit 1994 kreeg al een prequel, waar de meningen niet bepaald verdeeld over waren. Maar nu keerden niet alleen de oorspronkelijke regisseurs terug, maar ook de twee sterren, dat móest toch veel beter worden. Het eindresultaat is niet best. Zoals de meeste vervolgfilms leunt ook Dumb and Dumber To op herhaling, veel grappen uit de eerste film zijn opgegeten, uitgespuugd en worden vervolgens opnieuw geserveerd. Soms zijn het niet-onaardige knipogen naar gebeurtenissen uit de eerste film die zeker goed zijn voor een glimlach, maar geregeld worden hele grappen en scènes opnieuw gedaan. Alleen dan een heel stuk minder goed. ‘Comedy is all about timing’, zegt Lloyd vrij aan het begin van de film. Ironisch, want juist qua timing en montage zit deze film er steevast naast. Shots staan te lang, scènes gaan te lang door en - het grootste probleem - de grappen zijn totaal niet grappig. Zo neemt het verhaal een compleet onnodige pauze in een bejaardentehuis voor een vieze grap. Naast dat het totaal niet grappig is, komt de film door dit soort momenten ook volledig op stilstand. Het verhaal heeft - net als de eerste film - weinig om het lijf, maar de flow ontbreekt hier ook. Carrey en Daniels doen hun best met het materiaal wat ze is gegeven, het is dan ook vooral het materiaal dat de schuld moet krijgen. Er waren schijnbaar zes schrijvers nodig om een script te ontwikkelen dat op een paar grappen na totaal niet grappig is. Of je nu kijkt naar Carrey en Daniels of naar de gebroeders Farrelly; in Dumb and Dumber To zie je vooral oude mannen die opnieuw proberen te doen wat ze jaren geleden veel beter deden. Het is eigenlijk een beetje zielig. To sterren.

Een heel stuk minder dan de cultfilm uit 1994. Men slaat de bal helemaal mis in dit tweede deel. Een stuk platvloerser en sowieso heel wat minder grappig dan het origineel. Ik had zelfs de indruk dat personen echt beledigd werden zoals de zoektocht naar die ex-vriendin. Had haast het gevoel van plaatsvervangende schaamte. Ook de andere grappen overstijgen de onderbroekenlol niet meer. Vond Lloyd en Harry eigenlijk geen sympathieke knullen meer. Soms echt vervelend en echt grof /onbeleefd. En daarmee staat of valt de film toch een beetje. Niet meer mijn type humor dan ... Ook het plot is weinig bijzonder en komt helemaal uit het niets. Een dochter ineens, komaan? Typisch voor een vervolg als draakfilm.