Ying Hung Boon Sik (1986)

Hij weet die shoot- outs wel heerlijk neer te zetten die Woo. Ken zelf geen betere op dat vlak. Verder jammer van het teveel uitgesmeerde verhaaltje, het acteerwerk is daar wat mij betreft te bedroevend voor. Epische rol van Yun- Fat Chow trouwens. Ik ben benieuwd naar deeltje 2.

Hmm, ik vond die actiescenes erg kneuterig. Misschien wel de standaard voor midden jaren tachtig, maar tegenwoordig word ik er niet meer warm van. Zeker niet als getroffen personen nog secondenlang staand blijven schokken, vanwege nieuwe treffers. A Better Tomorrow is een film die me eigenlijk niet heeft kunnen boeien. Ik wil het ook niet slecht noemen, maar ik kon mijn aandacht er slecht bij houden. Het verhaal deed me niks, de personen boeiden me niet en het geluid werkte ook al niet erg mee. Ik snap de poeha rondom deze film niet. John Woo heeft veel betere films gemaakt.

Oefen filmpje voor John Woo die met dit product duidelijk de weg naar The Killer was ingeslagen en slechts nog wat fine tuning nodig had. Deel 2 en 3 had ik vorig jaar al eens gevonden bij de kringloop en vanwege de namen Woo en Chow Yun Fat op de gok meegenomen. Het tegen komen van Deel 1 liet tot afgelopen september op zich wachten. A Better Tomorrow wordt in Azië zelf gezien als een topfilm, pionier in het Heroic Bloodshed filmgenre en kwam na uitkomst zelfs op plek twee van de beste Chinese films ooit. Iets dat best wel te begrijpen is als men tussen de overacting en melodrama door gluurt en de fantastische actie ziet. Het is soms allemaal wat over the top maar dat hoort bij het genre. Jammer genoeg heeft A Better Tomorrow net zo'n slechte geluidskwaliteit als The Killer, iets dat zich vooral wreekt tijdens de schietpartijen die je bijna pijn aan de oren doen. Desondanks draait het wel om de prachtige knokpartij in het appartement met de familie, de geweldige schietpartij in het restaurant met Chow Yun Fat en nog enkele incidenten plus de eind shoot out en een Chow Yun Fat die helemaal in zijn element lijkt. Het is het drama die regelmatig de vaart uit de film haalt maar vooral de kleffe muziek en contrasterende klassieke muziek die het niveau naar overdramatisch/melodrama brengt. Iets dat niet onoverkomelijk is, maar de balans op dat vlak is ver te zoeken. Het maakt A Better Tomorrow tot iets klassieks dat niet perse heel goed is maar wel een bepaalde vibe over zich heeft. Iets dat je even aan moet voelen. Dan rest mij slechts de vraag wat voor draak van een remake ze in 2010 afgeleverd hebben want die scoort geen beste cijfers. Behoorlijk benieuwd naar deel 2 nu.