De Rouille et d'Os (2012)

De film is redelijk, maar ook niet meer dan dat. Vooral het verhaal vind ik vrij bizar. Wat een vreemde combinatie: een half dakloze straatvechter die bevriend raakt met een gehandicapte orka-instructrice. Wat me vooral stoorde aan de film was het gebrek aan uitdieping van de personages. Ali heeft een kind uit een spaak gelopen relatie en doolt rond in Frankrijk. Geen achtergrond, geen info, amper tot niets. Hij kan terecht bij zijn zus, maar de ontmoeting is alles behalve hartelijk. Waarom? Vervolgens werkt hij als uitsmijter in een dansclub en komt hij na een incident in contact met Stéphanie. De reden waarom ze daar is, haar achtergrond, extra info. Je krijgt er erg weinig van te zien. Ze blijkt samen te wonen, maar na haar ongeval woont ze terug alleen. Voorts wordt het leven als mindervalide naar voor gebracht in de film: de moeilijkheden, de schaamte om niet buiten te durven komen, seksuele behoeften, enz ... Toch wordt ook dit te weinig uitgediept en blijft de film op de vlakte. Idem met de seksuele relatie tussen beiden: haar motieven zijn gekend, maar de zijne? Waarom? Uit compassie? Uit liefde (onwaarschijnlijk)? Weinig emotie, weinig inleving ... de kijker dient het vanop een afstand te aanschouwen. Begrijp me niet verkeerd. De film is best ok, maar is safe en braaf. Ook hier en daar wat plotgaten en filmrealisme in plaats van reële werkelijkheid. Ali neemt naar het einde toe opnieuw de benen, maar na het ongeval van zijn zoontje neemt hij terug contact op met Stéphanie. Dat het einde dan schijnbaar een happy end oplevert, tja, sta me toe dit niet serieus te nemen. Die ijsscène was trouwens wel ijzingwekkend. Op de acteerprestaties is weinig af te dingen. Schoenaerts bewijst nog maar eens waarom hij één van de beste (internationale) acteurs is die we hebben. En ook Cotillard deed het zeer goed. De sfeer, rustmomenten en muziek zaten goed. De verhaallijn zelf kon iets beter.

Voor de 2e keer gezien. Jaren geleden gezien maar ik herinnerde me er weinig van. Wat mij opviel van vooral het egoïstische gedrag van de hoofdrolspeler. Als dit de bedoeling was dan is het goed gelukt. Hij heeft een zoontje maar kijkt er helemaal niet naar om. Hij dumpt hem bij zijn zus zodat zij er voor kan zorgen hoewel zij en haar partner werken. Hij helpt mee met illegale klusjes waardoor zelfs zijn zus ontslagen wordt. De invalide trainster denkt een relatie met hem op te bouwen maar hij 'neukt' elke vrouw die hij tegenkomt en vind dit de normaalste zaak van de wereld en als hij de hele boel heeft verziekt vlucht hij en laat alles en iedereen achter. Het enige dat hem interesseert is boksen... en op het eind van de film wint hij hiermee iets en iedereen die hij verlaten heeft staat hem te bejubelen.... tja...

Wegens geldgebrek reist Alain [Matthias Schoenaerts] met zijn zoontje [Armand Verdure] van België naar Frankrijk om in te trekken bij zijn zus en daar een nieuwe start te maken. Hij vindt werk als uitsmijter in een nachtclub. Op een avond leert hij Stéphanie [Marion Cotillard] kennen die betrokken was bij een vechtpartij. Hij geeft haar zijn telefoonnummer maar de twee krijgen pas weer contact na een gruwelijk ongeluk. Dan ontstaat een complexe, intense relatie tussen twee zielen die getekend zijn door het leven. Stemmig psychologisch drama met een aantrekkelijke cast en enkele momenten die je niet snel zult vergeten (Stéphanies hereniging met de orka die ze trainde is een hoogtepunt), maar Alain is een afstotelijk karakter en Audiard geeft onvoldoende inzicht in de redenen voor Alains agressieve en onverantwoordelijke gedrag. Veel seks, veel geweld, maar niets om je emotioneel te betrekken bij het lot van de hoofdpersonen.