Jesse James (1939)

Jesse James had de pech om in hetzelfde jaar uitgekomen te zijn als die andere twee giganten in Technicolor: Gone With The Wind en The Wizard of Oz. Vrij onderhoudende western, aangezien de toon vooral in het voordeel spreekt van Jesse James. Wie anders kun je hebben dan Tyrone Power? De film heeft gelukkig wel een aantal sterke scenes, zoals de anticipatie van Frank James' reddingsactie. Dit wordt voortreffelijk, op een klassieke manier, uitgespeeld. Een waardige vervanging voor het ontbreken van een uitgewerkte bankoverval. Indrukwekkend is ook de scene waarin ze met paard het ravijn in duiken. Ik las dat ze hiervoor de paarden hadden geblindoekt en ze het uiteindelijk niet hebben overleefd. Met als gevolg de invoer van een bond, die in het vervolg toezag dat 'no animals were hurt during the production of this motion picture.'

Een heerlijke "ouwerwetse" western vol vaart en energie, waarin de historische accuratesse (zoals de afwezigheid van Quantrill's Raiders en de Younger Boys, om nog maar te zwijgen van de "They was drove to it"-invalshoek) ingeruild zijn voor het charisma van Tyrone Power (hoewel daarover de meningen misschien verdeeld zijn) en Henry Fonda (die later natuurlijk een grotere ster en een betere acteur dan Power zou worden maar hier nog de tweede viool speelt). Verrassend ook dat er nauwelijks achtergrondmuziek is, zelfs niet bij de achtervolgingen na de gevangenisuitbraak en na de mislukte bankoverval. Actie, humor (al die editorials van de majoor!), romantiek, een goede schurk (Brian Donlevy), een fraaie achterbakse Bob Ford (de onsterfelijke John Carradine), aardige psychologische ontwikkeling (het leven als "scared animals" op de vlucht van Jesse en Zee wordt bepaald niet geïdealiseerd) en af en toe prachtig camerawerk (Jesse die 's nachts over de daken van de wagons van de rijdende trein loopt!) maken dit tot een feest. Superbe vermaak in de beste klassieke Hollywood-traditie.         Overigens was 1939 sowieso een aardig jaar voor westerns, want naast deze film zagen in dat jaar ook het daglicht Destry rides again, John Fords Drums along the Mohawk, en de centrale westernklassieker die de grote jaren van de Amerikaanse western inluidde, Stagecoach. (Maar, eerlijk is eerlijk, in dat jaar verscheen ook The Oklahoma Kid, met twee archetypische gangsters die opeens een cowboypakkie aantrokken – James Cagney en Humphrey Bogart, van wie de eerste het zelfs bestaat om na een succesvol schot de rook van de loop van zijn revolver te blazen.)  

Henry Kings Jesse James is één van de klassiekers uit het topjaar van de western maar zeker niet de beste uit dat jaar. Deze verfilming van het leven van een der meest beruchte outlaws uit het oude Amerikaanse westen is echter wel een zeer vermakelijke. Dit komt met name door het sterke spel van Tyrone Power en Henry Fonda als de vooraanstaande gebroeders James, en de geestige bijdrage van Henry Hull. Daarnaast zijn het de romantiek, waar Nancy Kelly op alleraardigste wijze voor zorgt, en de door Brian Donlevy, Donald Meek en John Carradine gebrachte opschudding, die deze prima western een fijn sfeertje meegeven.