The Crazies (1973)

Romero en z'n kritiek. Dit keer niet met zombies, maar met crazies, alhoewel je je kan afvragen wie hij daar precies mee bedoelde. Voor gore en dergelijke hoef je dit niet op te zetten, de vele actie scènes hadden wel wat vloeiender gekund en zo is er wel meer mis met deze uitbraak, maar het weet met het switchen tussen overheid en een aantal die op de vlucht slaan, de ruwe editing, frappant camerawerk en wat adrenaline wel een sfeertje van opperste chaos en wanhoop te creëren. Vond wat dat aangaat de eerste helft zelfs vrij sterk. Gaandeweg krijgt de film het wat moeilijker, maar het heeft nog wel een paar aardigheidjes van vreemd gedrag in huis. Die schapen, ja. De leukste is echter eentje die al vrij vroeg voorbij komt. Het breiende omaatje.

Op geen enkel moment kreeg deze film het voor elkaar om mij "in het verhaal te zuigen". Rommelig geacteerd met veel geschreeuw. Na 50 minuten had ik het echt gehad. Zonde van de aankoop.

Gevalletje remake is beter. Dit origineel van George A. Romero begint nochtans best wel aardig. Je wordt eigenlijk direct in het diepe gegooid en dat is, in combinatie met de bijzonder vlotte editing voor een 70's film, best wel lekker. Helaas wordt het daarna al gauw minder. Veel geschreeuw, veel niet indrukwekkende shootouts, de soldaten in de witte pakken doen eerder humoristisch dan angstaanjagend en mysterieus aan, en het geheel voelt vrij gedateerd aan. De 'crazies' zelf onderscheiden zich ook niet genoeg van de 'normale'. Die vader die zn gezin probeert uit te moorden en die vrouw met die breinaald... Zo had ik het vaker willen zien, maar de rest grijnst alleen een beetje dommig. Binnenkort ook maar eens de remake aanslingeren. Die was eigenlijk in alle opzichten beter