Bitter Moon (1992)

De woordspeling in de titel werkt beter in het Frans: lune de fiel i.p.v. lune de miel (maan van gal i.p.v. maan van honing). In het Engels wordt dat bitter moon i.p.v. honeymoon. Als ik het goed heb, komt de volle maan twee keer in beeld: halverwege, als Oscar (Peter Coyote) het uitmaakt, en op het einde. Oscar en Mimi (Emmanuelle Seigner) hadden ooit mooie toekomstdromen. Toen deze niet uitkwamen, hebben ze zich uit verbittering overgegeven aan een decadente levensstijl. Binnen hun haat-liefdeverhouding vernederen ze elkaar om beurten. Ondanks zijn nihilistische opvattingen krijgt Oscar berouw over hoe hij Mimi behandeld heeft. Uit verveling beslissen ze Nigel en Fiona Dobson (Hugh Grant en Kristin Scott Thomas) bij hun sadistische spelletjes te betrekken. De tegenstelling is groot: de Dobsons zijn een keurig koppel uit de Britse upper class. De volgende dagen worden hun maskers echter afgerukt. Onder dat laagje beschaving kunnen lagere behoeften schuilgaan. Romantische en idealistische illusies worden aan diggelen geslagen. De vertelstructuur met de flashbacks werkt goed. De dialogen zijn uitstekend geschreven. De vier acteurs geven gestalte aan vier zeer verschillende personages met diepte.

Erg fascinerende film over wisselende jagers en prooien gekruid met een erotisch getint sausje. Een film over de passie dievoorbij gaat en eindigt in dominantie, vernedering, frustratie en onbevredigbare fantasieën. Los van het intrigerende plot staan ook Coyote en Seigner erg sterk in hun schoenen. Beiden leveren een glansprestatie af in de complexe relatie die hen bindt. Zowel in voor- als in tegenspoed, als jager en als prooi, als dader en als slachtoffer ... Prima dialogen, boeiend plot en ook de vertelstructuur via flashbacks kwam goed tot zijn recht. Visueel niet altijd top, maar dat stoorde me nauwelijks. Knappe film met verschillende psychologische lagen. Mooi!