Sting (2024)

De voorgaande projecten van regisseur Kiah Roache-Turner waren vooral toegewijd aan het verkennen van een eigen universum, met Sting is hij geïnteresseerder in de verkenning van platgetreden clichés. Niettemin oogt de film wel verzorgd, met innovatief camerawerk en een enthousiast tempo. Het acteerwerk van de jonge Alyla Browne is bovendien sterk genoeg om de film te dragen en de bijrollen zijn eigenzinnig genoeg om boeiend te blijven. Uiteraard is de spin zelf de absolute showstealer, maar na enige tijd mis je als kijker een bepaald gevoel van spektakel en schaal. Uiteindelijk wordt dat ding namelijk niet zo groot. De escalatie laat lang op zich wachten en de finale is een flinke domper, maar als je arachnofobie hebt zul je wellicht wat meer huiveren. Daar speelt de film namelijk actief op in. Jammerlijk is verder de nogal afwezige en onrustig opgebouwde spanningsboog, waardoor het geheel nooit ontpopt tot een ware nagelbijter. Voor snel en makkelijk vermaak is Sting een geschikte optie, voor de kijkers die hopen op een kwalitatief stukje horror pakt het teleurstellender uit.

Middelmatig australisch horrorwerkje over een buitenaardse spin die een appartmentencomplex in New York onveilig maakt. Visueel in orde en er zijn hier en daar ook wel wat effectieve momenten, maar te weinig om dit boven het maaiveld uit te laten steken. Cast, plot en special effects zijn niet meer dan aanvaardbaar. Dan vond ik het recente vergelijkbare franse Vermines nog wel iets beter, al was die ook niet bepaald geweldig.

Sting Zowaar de tweede spinnenfilm van dit jaar. Deze was helaas iets minder dan die andere spinnenfilm Vermines. Op een koude winteravond vliegt er ineens een meteoriet een kamer van een oud vrouwtje binnen. Het is niet zomaar een meteoriet, maar een eicocon. Charlotte, een meisje van twaalf, ziet in diezelfde kamer een spin lopen en besluit hem mee te nemen. Het is de spin die uit het eicocon komt. Eenmaal op haar kamer stopt ze het beestje in een glazen pot en geeft ze hem eten. Maar het duurt niet lang tot ze ontdekt heeft dat dit geen normale spin is. Allereerst even over de familie en het appartementencomplex waar dit beestje gaat huishouden. Een vreemde mix van personages haha. Je had de oma die dement was en alles vergat. Dit leverde soms wel wat grappige scenes op. De tante die een halve heks lijkt, altijd chagrijnig is en op iedereen commentaar heeft. De vader die niet Charlotte's echte vader is, maar er wel zoveel mogelijk voor Charlotte probeert te zijn. Samen met haar moeder hebben ze nog een baby, maar daar voelt Charlotte weinig voor, omdat ze nu zelf natuurlijk minder aandacht krijgt van haar ouders. Dan is er nog een buurvrouw die schijnbaar haar familie is kwijtgeraakt en een andere buurman die onderzoek doet naar het vermogen van vissen om alvleeskliercellen te recreëren. Tot slot hebben we nog een verdelger genaamd Frank, die de bewoners probeert te helpen. Kortom, er zitten een paar interessante personages tussen en ze voegen allemaal wat toe. Al met al heb ik me wel vermaakt. Het verhaal was simpel en de opbouw was verzorgd. De spin zag er prima uit. Helaas net wat te weinig kills. Degene die we te zien kregen, zag er wel goed uit. Jammer genoeg was er ook weinig sprake van spanning en zaten er genoeg clichés in. Gelukkig waren de jumpscares wel oké. 3 sterren.