Scars of Dracula (1970)

Prima sequel in de Hammer Dracula reeks. Ik kan me aansluiten bij al wat er op dit forum reeds gezegd is. Ik vond deze film een prima script hebben met goeie vertolkingen. Christopher Lee is schitterend als de immer imposante Dracula jagend op bloedmooie vrouwen, in zijn meest sprekende rol uit de serie. Een zedige Jenny Hanley huppelt door de film met een blauwe cape over het lichaam wat misschien wel een verwijzing is naar de maagd Maria als christelijk icoon in tijden van duisternis. De vertrouwde elementen voor een goeie Dracula film zijn alle aanwezig; een prachtig kasteel, een onderontwikkelde dienaar van Dracula, vijandige inboorlingen, uitgerekte decolletés. De vleermuizenact kan vandaag lachwekkend overkomen maar voor die tijd vind ik het zeker verdienstelijk gedaan. En heel eerlijk vind ik één van de hoofdrollen ook weggelegd voor de meesterlijke muziekscore van James Bernard, van begin tot eind de perfecte begeleider van deze film, en zo verfijnd in alle details. Van regisseur Roy Baker Ward had ik eerder al Night Without Sleep en Don't Bother To Knock gezien, twee schitterende film noirs die niets van doen hebben met het Hammergenre, maar hij heeft deze Scars of Dracula alleszins vakkundig in beeld gebracht. Deze film is voor mij zeker geen zwak broertje in de serie, wel in tegendeel.

Redelijke film waarin de bewoners van het nabijgelegen dorpje het kasteel van Dracula in de fik steken. Ondanks weer een ander verhaal, is het uiteindelijk toch wel meer van hetzelfde. Maar de film kijkt verder gemakkelijk weg. De rol van Chistopher Lee is ook wat groter vergeleken met de voorgaande delen en ook vloeit er wta meer bloed (wat je toch wel mag verwachten bij een film over Dracula).

Christopher Lee kroop wederom in de rol van iconische vampier voor dit slap ingevulde vervolg, waarin gelukkig nog wel een aantal mooie locatiekeuzes te bespotten zijn. Regisseur Roy Ward Baker ondervindt vooral weinig ondersteuning vanuit de cast, want buiten Lee om lopen hier veel charismaloze en saaie figuren rond. Het inhoudelijke gebeuren komt daarnaast ongeïnspireerd voor de dag, maar tegen deze film aan was het hoe dan ook duidelijk dat de rek er een beetje uit was. Pluspunten voor de mooie omgevingen en soms sfeervolle decors, maar uiteindelijk is het vooral de verveling die de overwinning boekt.