Poltergeist II: The Other Side (1986)

Het was weer even spitten hoe Poltergeist precies verlopen is, maar dit vervolg heeft in elk geval al een streepje voor dat de originele cast zo goed als terug is. Het duurde heel even, maar al snel sijpelde de herinnering aan het eerste deel terug. Verder is een poltergeist nou niet bepaald nieuwe spokenmaterie. Ik kan me alleen niet goed herinneren hoeveel horrorfragmenten de eerste film had. Ik meende juist dat het er nogal wat waren, maar dan lees ik hier dat het vervolg dat meer had... Het is namelijk mijn kritiek op deze film. Het had wel wat enger mogen zijn. En natuurlijk heeft Poltergeist II die geweldige momenten. De horrormomenten zijn absoluut geweldig. Alleen de scene in de auto deed me weinig. Verder complimenten voor Julian Beck. Uitgemergeld door kanker nog zo'n rol neerzetten. Ik vind het nogal getuigen van lef. Verder ook totaal geen moeite met de toevoeging van Taylor. Het indianenverhaal geeft een leuke draai aan de mythe in deze film. Het loopt lekker en er zitten voldoende leuke scenes in. Desondanks een halfje minder dan de eerste film.

De eerste Poltergeist mag weliswaar de 'betere' film zijn, ik heb Poltergeist II altijd meer memorabel gevonden. Mede omdat ik Poltergeist II: The Other Side eerder zag, maar op de voornaamste plaats door het personage van Henry Kane. Het kwaad heeft ditmaal een gezicht en wát voor één. Deze uiterst creepy pastoor werd vertolkt door theateracteur en kunstenaar Julian Beck, die ten tijde van de opnames al ernstig ziek was, en dat is hem ook aan te zien. Er is weinig make-up nodig om Kane tot een angstaanjagend figuur te maken. Zijn ingevallen gezicht, zijn enorme grijns á la Freaky Fred uit Courage: The Cowardly Dog en zijn stemmingswisselingen, waarin hij binnen no-time van extreem vriendelijk naar furieus springt. Een voortreffelijk personage en een fijne toevoeging. Verder is weinig aan Poltergeist II zo'n duidelijke schot in de roos, maar het zit prima in elkaar. De film borduurt verder op de sympathieke personages uit de eerste film (minus de overleden Dominique Dunne) en de perikelen van dat gezin blijven boeiend. Het script focust zich vooral op het personage van JoBeth Williams, maar helaas moet Williams vooral veel huilen en 'bang zijn'. Het maakt haar echtgenoot Craig T. Nelson tot een veel leuker personage, zeker in combinatie met nieuwkomer Taylor, gespeeld door Will Sampson. Ze zorgen voor wat lucht in een film die vooral veel serieuzer en meer 'horror' is dan zijn voorganger. Maar Poltergeist II heeft allerlei uitschieters, soms is de film ineens mierzoet dramatisch en een seconde later weer doodeng en enorm duister. Rondom de climax gaat de film nogal ver - met een paar wat knullig uitgevoerde sequenties - maar over het geheel gezien bevat Poltergeist II een sterke sfeer met goede soundtrack en hier en daar juist ook hele mooie special effects. Maar geen enkel special effect is zo memorabel als die lijkbleke, magere dominee. 'God is in his holy temple'. 4 sterren.

Dit was voor mij pure nostalgie. Keek deze filmreeks altijd stiekem met m'n broer op onze kamer als dit soort horrors op tv waren. Zojuist herzien en ik moet eerlijk bekennen dat ik het nu een echte komedie vind. Wat een andere tijd zeg. Wereld van verschil in wat "eng" zou moeten zijn. Ik vond het acteerwerk echt lachwekkend en de zogenaamde "geesten" waren nog zelfs lachwekkender. Die dramatische gezichten in combinatie met het overdreven dramatische acteren maakt het nog slapper en grappiger. Voor dit tijdperk zeker geen aanrader. Als horror dan. Als je gewoon een avondje wilt lachen en iets wilt dat lekker wegkijkt, is het wel een aanrader ?