May (2002)

Fijne psychologische horror met heel behoorlijke gory uitwassen. Heerlijk toch hoe een film, waarin de verhaallijn traag verloopt en waarin behalve een paar verontrustende scènes ogenschijnlijk weinig spannends gebeurt, uiteindelijk een stadium weet te bereiken waarin je als kijker ongemerkt toch stijf bent gaan staan van de spanning. Hoe is dat mogelijk. Ik doe een uitleggerige en lichtelijk dramatische poging. De opbouw is rustig. Een kennismakingsrondje. Hoofdpersonage May is wel wat vreemd, maar lijkt de boel goed onder controle te hebben. Het gemene onbegrip dat de wereld over haar uitstort maakt dat er inlevende en sympathieke gevoelens voor de miskende zielepoot loskomen. Als kijker zweer je onmiddelijk onvoorwaardelijke trouw aan de onzekere, sociaal onhandige maar ook humoristische hoofdpersoon. Die gevoelens blijken hardnekkig. Als in de loop van de film de gedragingen van May steeds minder connectie met de realiteit krijgen en een graadje meer bizar worden, blijft ze toch de zielepoot naar wie de sympathie uitgaat. Het gaat wel wat moeizamer, want haar schild van onschuld loopt hier en daar een deukje op. Er ontstaan barstjes. Een paar stevige hick-ups van wantrouwen zaaien wat verwarring. Er gaan wat alarmbelletjes af, maar de steun en sympathie voor haar personage blijven stevig overeind. Hoe fout en hoe verbazingwekkend. Geweldig hoe de film erin slaagt om de kijker (gewillig of onwillig) een loyale deelgenoot te maken in de bizarre acties van May. Dat vereist subtiel invretend filmwerk en een geloofwaardige acteerprestatie van Angela Bettis, die het ene moment heel knap een creep speelt en dat in het volgende shot heel knap al niet meer is. Bij mij als kijker werd alle vaste grond onder mijn voeten zorgvuldig weggeslagen. Is ze zielig of niet zielig? Creep of onbegrepen? Dader of slachtoffer? Het zijn hersenspinsels die tijdens en na het kijken van de film heerlijk sudderen. Fijne film.

Maf filmpje die het voor mij van het laatste half uur moest hebben want dat eerste uur vond ik vrij boring. Dat die May niet helemaal bij het volle verstand was dat kon je van mijlenver al aan voelen komen. Het laatste half uur ging madam ook helemaal los en die killings waren best wel gaaf. Het had voor mij best wel goorder gemogen. Ik vind het altijd wel mooi om te zien als een dame - een moordlustige psychopate om het zo maar eens uit te drukken - meerdere dames om zeep helpt. Dus met het laatste half uur kwam ik dus best wel aan mijn trekken maar helemaal geslaagd vind ik deze film toch niet. Daarvoor vind ik - ik zeg het nogmaals - het eerste uur gewoon te saai. 3,0*