Jennifer's Body (2009)

“Hell is a teenage girl.” Horrorkomedies doen er meestal goed aan om zo weinig mogelijk spanning te creëren. Ga lekker over the top, en zorg ervoor dat de film grappig en gruwelijk tegelijk is. Jennifer's Body is een prima horrorfilm, maar ik had het gevoel dat er nog meer in had gezeten. Ik had de hele tijd het gevoel dat de makers en de acteurs hun werk deden met de handrem erop. Het had van mij nog meer over the top mogen gaan, alhoewel Megan Fox gelukkig heerlijk op dreef is en perfect gecast. Wanneer zij verschijnt gebeurd er wat, en zelfs de meestal sterke Seyfried (hier als muurbloempje) weet dat niet te overtreffen.

Mijn tweede Kusama van deze challenge. Hij beviel iets beter dan The Invitation, en dat heeft vooral te maken met de speelsheid van Jennifer's Body - het is gewoon een ongegeneerde tienerkomedie met een vleugje horror die vlotjes wegkijkt. Heel vergeetbaar is het verder ook wel hoor, het heeft niet bijzonder veel om het lijf. Megan Fox als letterlijke mannenverslindster na een mislukt offer aan de duivel, Amanda Seyfried als ietwat nerderig vriendinnetje die wat meer in haar mars heeft dan je eerder zou denken, en helaas een Maroon 5-achtige kutband als duivelsaanbidders. Voor de horror hoef je het in ieder geval niet te doen, zelfs voor een tienerhorror is het wel erg mager. Ik zal 'm zeker niet nog een keer gaan kijken, over een paar weken ben ik waarschijnlijk weer grotendeels vergeten dat ik deze ooit gezien heb. Toch was het anderhalf uur redelijk popcornvoer.

Het lelijke eendje Needy (Amanda Seyfried) en seksbom Jennifer (Megan Fox) vormen een uiterst ongewoon vriendinnenpaar in deze middelmatige horrorkomedie van regisseur Karyn Kusama. De vertelstructuur is rechttoe rechtaan maar maakt af en toe gebruik van terugblikken om de stupide kijker te voorzien van informatie zodat hij de overduidelijke twists en probleemloze vraagstukken die langs komen, zeker zal begrijpen. Een probaat middel om de vaart uit de film te halen en de spanningsopbouw ernstig te verstoren. De terugblikken worden overigens begeleid door de voice-over van Amanda Seyfried. Die stem heeft wel wat en dat verzacht de voortdurend afnemende spanning in de verhaalloop iets. De personages stellen weinig voor. Needy is intelligent en bijdehand, maar ook introvert. Nogal stereotiep dus. Zij is overigens het enige personage dat uit al haar clichématigheid nog enige diepgang weet te peuren. Dat zegt veel over de andere personages. Zo is haar vriendin Jennifer slechts het lichaam dat de film van een titel voorziet. De enige rol die zij vervult is die van stoeipoes. Haar gemis aan laag wordt nog enigszins gecompenseerd door haar een actieve rol te geven in de middelmatige erotische scènes en de middelmatige horrorscènes. De overige personages zijn schertsfiguren. Toch zijn de leukste scènes die met sexy Fox. Als de spanning in de film is gereduceerd tot het absolute nulpunt, leveren haar scènes tenminste nog wat spektakel op als zij zich met splatterend geweld te goed doet aan mannelijke bewonderaars. Inhoudelijk stelt de film weinig voor. Slaapverwekkend is het nèt niet. Er zijn een paar aardige bloedige scènes met aardige effecten en er is wat aardige humor. Die dingen houden je wakker, maar echt goed is het allemaal niet.