Vozvrashchenie (2003)

Mooie en sterke coming of age uit Rusland die vanaf moment een al weet te boeien en te raken. We maken kennis met twee broertjes: de potige Ivan en de eigenwijze Andrey die al snel hun broederruzie moeten vervangen voor verbazing; hun vader is, na 12 jaar afwezigheid, zomaar ineens terug en zit aan de keukentafel. Voor dat ze er over kunnen nadenken worden ze meegenomen voor een roadtrip... waar de emoties toe slaan en waarbij de complexiteit tussen vreemdeling en vader bij de jongens de orde van de dag is. Verrassend vind ik dat de oudste broer Andrey niet echt weet wat hij ervan moet denken, maar de jongste daarentegen wel dondersgoed weet wat er speelt... Waarbij je ook absoluut niet kan spreken over een hartverwarmende trip. En de vader zelf... en wat er bij hem speelt, wat zijn achtergrond is en wat er in die 12 jaar allemaal is gebeurd... Joost mag het weten... De rollenverdeling is erg overtreffend en ook de twee broertjes spelen erg goed. Die scene's op het eiland deden me sterk aan de latere "Mud" denken... Zou die film zijn inspiraties soms van The Return hebben gehaald. De roadtrip zelf is fascinerend en de sfeer en de vele plaatjes zijn natuurlijk een visitekaartje en de regisseur weet dat goed op orde te houden en de kijker mee te slepen. Het is niet zomers zoals in de meeste roadmovies, maar desolaat, grauw, somber en kaal. Wel weer even iets anders... want daarbij, een happy end zit er gewoonweg niet in. Wat mij betreft echt een pareltje die je weet te grijpen. 5,0*

Deze film stond al behoorlijk lang op mijn to-see-lijstje, zowel gezien de overweldigend positieve recensies als ook vanwege het type film waarmee dit vaak geassocieerd werd. Maar toch is dit pas mijn eerste Zvyagintsev; ik keek toch wat tegen deze film op, om de een of andere reden had ik ook meer een film van het type Tarr, Tarkovsky, Weerasethakul verwacht. Gelukkig gaf John Milton me het laatste zetje (iets in de richting van dat ik waarschijnlijk wel hield van dit soort deprimerende Russische films), en een avondje vrije tijd helpt natuurlijk ook. Ja, het is simpelweg een bloedmooie film. Misschien is het verhaal en het plot wat simpel, maar er hoeft niet altijd een complex verhaal verteld te worden. Visueel is het prachtig, en ook zowel de vader als de twee kinderen spelen bijzonder overtuigend hun rol op deze kampeertrip uit de hel. Ondanks het eenvoudige verhaal is er continu een waas van mysterie, en zijn de ontwikkelingen meeslepend genoeg om je geen seconde te hoeven vervelen. Sfeervol, emotioneel, intrigerend, ik kan nog wel even verder gaan met superlatieven rondstrooien. M'n eerste Zvyagintsev, maar zeker niet m'n laatste, dat moge duidelijk zijn.

Gisteren kwam deze op m'n pad en aangezien de lovende reacties hier waren de verwachtingen behoorlijk hoog. En die zijn 1 voor 1 ingelost, wat een film was dit zeg... Dit is weer de reden waarom ik zo van film hou. Een verhaal wat je achteraf niet meer loslaat, combineer dat met visueel prachtige plaatjes en 3 acteurs van de bovenste plank en je hebt een pareltje. Deze blijft voorlopig nog wel even in mn hoofd zitten!