The Song of Names (2019)

Integere, maar niet helemaal geslaagde verfilming van het boek van Norman Lebrecht, werd vooral in Canada zeer gewaardeerd, maar zal in Europa de massa niet echt aanspreken. Thematiek doet wat denken aan ons eigen De Aanslag: een toevallige, schijnbaar onbeduidende gebeurtenis(het missen van een bus stop door een zeer getalenteerde jonge violist) heeft grote emotionele en levens veranderende gevolgen voor zowel hemzelf als zijn beste vriend. Een vriend die vervolgens als volwassene gefrustreerd en obsessief op zoek gaat naar de ware toedracht van de gebeurtenissen van die ene nacht. Kalm, accuraat drama heeft lang nodig voordat het gevoelige punt wordt gemaakt, en het was derhalve beter geweest als The Song of Names wat was ingekort(met name de flashback structuur aangaande de twee in hun jonge jaren werkt niet goed). Tim Roth in een mooi ingetogen rol als een normaal persoon dit keer, is een zeer aangename verrassing. Clive Owen als een potentieel virtuoze violist ligt wat moeilijker maar hij komt er net mee weg. Film die een select publiek echt zal aanspreken, met name als je houd van vioolmuziek zal dit je ding kunnen zijn, want tegen het einde krijgen we een bijna onvervalste concertregistratie.

Redelijke film over een Joodse jongen uit Polen die tijdens de oorlog wordt opgevangen door een Brits gezin. Een mooi verhaal waarbij de flashbacks niet even goed werken binnen het geheel. De film wist me ook nergens echt te raken (misschien ook omdat ik het allemaal al eens eerder heb gezien en het verloop weinig verrassingen kent).