Soof (2013)

Soof is een leuke, ietwat aparte film die op subtiele wijze heel herkenbaar is - en dat maakt het leuk. Herken je niks, vind je er ook minder aan. Mijn wederhelft heeft ook een eigen business die wel eens ondergesneeuwd raakt, en als ik haar dan help, trek ik alles naar me toe en ben ik super eigenwijs. Dat soort kleine dingen maken het als dertiger erg leuk om naar te kijken. Maar er zijn genoeg mensen die zich niet met dit stel kunnen vereenzelvigen en is er voor hen voldoende inhoud? Mwoah. De film weet lange tijd niet echt waar het naartoe wil met het verhaal. Het blik BN-ers in bijrollen fleurt het op, maar ook niet meer dan dat. Maar toch is het allemaal niet slecht. Het is geen film vol dijenkletsers en dik-er-bovenop grappen. Het is subtiel, quasi-realistisch en dat heeft wel wat. 3,5 sterren

Deze film was echt een verschrikking. Ze is een hele film chagrijnig of dronken. Snauwt kinderen, moeder en man aan en stuk door af. Terwijl er werkelijk niets in haar leven een reden geeft om zo te reageren. De muziek laat merken dat zij sympathiek is, of het moeilijk heeft...Maar waarmee dan? De steenrijke en enorm lekkere amerikaan? Het bedrijf dat zo goed gaat dat het bijna ongeloofwaardig is, of haar man die twee uur lang zijn stinkende best doet. Echt, heel frustrerend!

Ik zag een bericht langskomen dat het 'derde deel van de Nederlandse Bridget Jones' binnenkort uit komt. Huh, wie? Oh Soof. En meteen dezelfde middag begint Netflix er ook over. Knap hoor, die AI. Niet echt een match met wat ik normaal gesproken graag kijk, maar ik hou graag een open mind. En dat duurde zelfs een minuutje of tien, daarna begon het toch wel wat erg veel aan te voelen als een slordige tv productie, een aflevering van een serie waarvan ik de rest dan maar laat zitten. Slecht plot, veel te veel BN-ers die niks in het verhaal te zoeken hebben, bijrollen die niet werken, Van Huêt die na een minuut al irriteert, en dan die verwende kkinderen nog. Leuk geprobeerd, maar niet gelukt.