Il Decameron (1971)

Menselijk zwakheden en gebreken en ook instellingen (de Kerk) gaan vlot onder Pasolini's slopingshamer in een bijzondere, maar genietbare film. Een paar onsmakelijke scènes, een flinke portie erotiek en over het algemeen een schalkse sfeer. Een dikke pluim voor de acteurs die allerlei figuren, van gewoon tot extreem, uitstekend typeren.

Het is niet vanzelfsprekend dat een werk als de Decamerone de middeleeuwse censuur doorstaan heeft. Van de honderd verhalen zijn er hier acht gebruikt, ook in een raamvertelling. Bij Pasolini neigt de erotiek naar het scabreuze en het perverse, met fecaliën en flatulentie, met verwijzingen naar necrofilie en bestialisme. Enkel het verhaaltje van de nachtegaal kent tederheid. Meermaals zorgt een verrassende wending voor een gunstige afloop voor degenen die op stiekem plezier uit zijn. Er zit heel wat satire in, met name op de schijnheiligheid van het katholicisme met z'n strakke normen en waarden. Middeleeuwse elementen zijn de ruïnes, de fresco's en de povere kleding. Er wordt Napolitaans dialect gesproken. Lelijke tanden zijn te zien, heel wat anders dan die perfecte, geblancheerde gebitten uit Amerikaanse series. Het is een bont en gewaagd schouwspel waarin de mens getoond wordt als een wezen dat zich door z'n lagere driften laat leiden.

Pasolini zal nooit mijn grote vriend worden. Ik vind zijn film weinig toegankelijk en nogal zwaarwichtig. Met de verfilming van Il Decameron van Boccaccio zit ik er alweer tussenin. Wel een erg leuke satirische benadering op de kerkmoraal. In de eerste plaats op het kuise celibaat. Haha, wel grappig hoe hitsig die nonnen stonden toen die doofstomme tuinier binnen hun muren verbleef. En wat verder stak hij ook de draak met de zondigheid van de mens waarbij die ene geestelijke het allemaal maar wat minimaliseerde. Het zijn vooral losse flarden van scènes die ik vooral onthoud. Met die aparte vertellingen is er sowieso weinig inhoudelijke structuur te bekennen. In de plaats krijg je een bonte verzameling van amateur acteurs die het beste van zichzelf geven. Wat humor, luchtigheid en plezier. Zo erg konden die middeleeuwen toch niet geweest zijn? Maar goed, langer dan een uur en driekwart hoefde het van mij niet te duren. Amusant voor een keertje, maar dit hoefde niet uitgemolken te worden tot 3 uur bijvoorbeeld.