An American Werewolf in Paris (1997)

Totaal onnodig sequel die mergens vernieuwend is en domme humor dat af en toe leuk is maar vaak de plank mis slaat. Matige cgi, slordig verhaal maken een film die je beste links lan laten liggen. Zelfs John Landis had geen goede sequel kúnnen maken (zie Beverley Hills Cop III, Blues Brothers 2000)

Na het grote succes van An American Werewolf in London (1981) was het vreemd genoeg pas 15 jaar later tijd voor een versie die zich in Parijs afspeelt. De film is een rasechte horrorkomedie die je maar beter niet kan vergelijken met het Londense origineel. Met een luchtige maar acceptabele insteek, leuke personages en bijzonder aardige locaties is de film het bekijken zeker waard. De film lijkt me voor een relatief jong publiek gemaakt te zijn. Erg eng is de film niet. De humor die best leuk is, is wat infantiel en flauw. Aan de andere kant heeft de film wel een aantal brute scènes die in tegenspraak is met de luchtige teneur. Het budget bestond uit een respectabel bedrag van 22 miljoen dollar. Blijkbaar een te schamel bedrag om de wolven met fatsoenlijke effecten tot leven brengen. De beestjes zien er wel heel goedkoop uit. Julie Delpy is een leuke verschijning en een pluspunt. Haar verschijning lijkt trouwens in eerste instantie nog een aanzet van regisseur Anthony Waller om (zoals in bijvoorbeeld het serieuze Cat People (1982)) een zijplot met betekenis te starten over de dierlijke impulsen die in ons schuilen. Een scène waarin een opwindende Delpy met ontbloot bovenlijf seksuele getinte handelingen verricht, leidt echter tot niets meer dan een komische situatie. Ach, het zij zo. Bovendien was de situatie eigenlijk wel grappig. Verwacht gewoon niet teveel. Met een niet al te kritische blik bekeken is dit best een vermakelijke film.