Excalibur (1981)

Een film die enorme indruk maakte toen ik 'm voor het eerst zag. Het gedragen spel, de glimmende harnassen, het Wagneriaanse theatrale. Later nog een keer op dvd gezien; neemt wat glans weg, maar doet niks af aan de prestatie. Leent zich met de huidige mogelijkheden voor opnieuw verfilmen. Alleen is dan de verleiding groot om met alle CGI meer bombast aan toe te voegen, terwijl de bijna toneelacte-achtige opzet met wisselende decors het juist iets mythisch geven. Mystiek komt niet uit de computer. Erg Brits ook, met bijna een vleug Monty Python in de persoon van Merlijn.

Herzien op dvd. Apart sfeertje heeft deze film nog steeds. Bepaalde aspecten hebben de tand des tijds niet bijster goed doorstaan (waarom schreeuwt bijvoorbeeld iedereen de hele tijd?), maar andere dan weer wel (bijvoorbeeld de naargeestige sfeer en de vele surrealistische visuele details). Het is tekenend voor de onevenwichtige toon van de film. Sterke en matige scenes wisselen elkaar continu af, maar onderhoudend is de film nog steeds. En de rol van Nicol Williamson als Merlin blijft natuurlijk te gek.

Wat een draak van een film. Prima om een Wagneriaans epos te proberen te vertellen. Maar wat een miserabele uitvoering! En dan heb ik het niet over de special effects, die gewoon op het niveau van 1981 zitten. Dit is meer alsof een lokale toneelgroep een dikke erfenis heeft gekregen, een film wilde maken, maar tijdens het opnemen onderling ruzie heeft gekregen. En dat geschreeuw! Het is allemaal niet serieus te nemen. Ik verwachtte de hele tijd een Tim The Enchanter of een Gorge of Eternal Peril tegen te komen. Dat ze deze film serieus hebben proberen te maken nadat hij zes jaar daarvoor al zo gepersifleerd is op zich al tovenarij. Enige pluspunt is de muziek (ook al wordt die weer niet-subtiel wordt ingestart, of past ‘ie niet echt bij de scène). Puur daarom 1* i.p.v. 0,5*.