Yat Goh Ho Yan (1997)

Gewoon een echte Jackie Chan film die nergens verveeld, maar ook nergens echt bijzonder wordt. De gevechten duren af en toe net iets te lang, maar zijn wel vermakelijk omdat hij echt alles gebruikt als wapen. Een houten pallet? Geen probleem. Een cementmolen? Geen probleem. Heerlijk over de top net zoals de slotscene natuurlijk. Zo is een film die eigenlijk niet goed is en ontzettend voorspelbaar toch nog wel leuk. Hoogtepunt van de film was wat mij betreft de oude fietser in dat ontzettend lelijke trainingspak, erg grappig. 3*

Oef. Heb een beetje medelijden met Sammo Hung. Een nogal droevige laatste film om te maken. Apart dat hij ondertussen ook geen comeback gepoogd heeft als regisseur. Na de droogte van eind jaren '90 (vooral dan voor dit type oudere HK legendes) is er ondertussen toch wel weer wat meer ruimte voor hen om nog eens een project op poten te zetten. Zeker zo'n Hung, die als acteur wel weer overal opduikt. Soit, Australië dan maar. Denk niet dat ik ooit zoveel foute acteurs in één film heb gezien. 't Is dat Chan er zelf inzit en Hung een kleine cameo voor z'n rekening neemt, maar verder is het echt een bedroevend niveau. Allemaal van die geblokte ventjes die zo stoer mogelijk proberen overkomen, maar echt te belachelijk zijn voor woorden. De dialogen maken het er ook echt niet beter op. Als er niet gevochten wordt verdient de film gewoon een 0.5*, maar de gevechten zelf zijn wel weer erg aardig. Veel afwisseling, lange scenes en een denderend einde waar Chan met een kast van een bouwmachine een heel domein aan frut rijdt. Zie ik hem graag doen. Beetje jammer dat de film verder niet wat hoogstaander was. Hung is geen wereldregisseur, maar levert doorgaans toch echt beter werk af dan dit. Gelukkig dat de actie nog te pruimen was, redt de film niet als geheel maar weet er toch een aantal vermakelijke scenes in te steken. 2.0*

Na 12 jaar komen Chan en Hung nog een keer samen. Maar Hung blijft precies wat hangen in de jaren '80. Chan had op dat moment films als Drunken Master II en Rumble in the Bronx achter de rug en de deuren naar Amerika gingen wat verder open. Mr. Nice Guy is zijn eerste film in (bijna helemaal) Engels. Hung liet na deze film lange tijd het regisseren voor wat het is en hield zich vooral met het regisseren van actiescènes in bvb de Ip Man reeks. Het script is simple en we krijgen cheesy figuren die bij het genre horen, maar toch wat veel de aandacht zoeken. Je merkt dat de film het evenwicht probeert te vinden tussen de humor van Hung en de gevechten van Chan. Tussendoor moet hij nog zien om wat Engels te praten. Het resultaat is een mindere film die soms wat chaotisch wordt, maar toch enkele leuke scènes oplevert waar de liefhebbers van zullen genieten. Het volgende jaar volgt hij de twee sporen van humor en martial arts verder in de twee gekende films Who am I (Chan op topniveau in een echte actiefilm met de nodige stunts) en Rush Hour (het eerder commerciële parcours met meer focus op humor voor de Amerikaanse markt).