Miss Bala (2019)

Eindelijk eens kans om 2 filmversies van een zelfde verhaal achter te kijken en de uitkomst mag nauwelijks verrassend zijn: deze Amerikaanse remake is 1 lange poging om onrecht te doen aan het origineel. Het begint al goed. Gloria is geen ingetogen, jonge vrouw uit een Mexicaanse achterstandswijk want daar kan geen Amerikaan zich mee identificeren. In de 2019 versie is ze een hippe tante met een eigen auto die geld heeft voor cadeautjes. Tot zover het sociaal engagement. De film is nog geen 5 minuten oud of ik bevind me alweer in een standaard USA microwave gezin. Waar de versie uit 2011 een betoverende beeldtaal hanteert wordt in de deze versie alles tot de gebruikelijke in your face hamburger. Ze zouden ook eens verrassen die Amerikanen. Alhoewel: even later blijken potverdrie zowel Gloria als de bendeleider Amerikanen te zijn!! Het moet niet veel gekker worden. En hey! ook de bendeleden zijn Amerikanen geworden. Geen stinkende, slecht geklede Mexicaanse moordenaars maar een soort hippe, goed geknipte jongensband. Het mag er kennelijk niet te realistisch uitzien en het maakt de film totaal ongeloofwaardig. Gina Rodriguez doet enorm haar best maar haar overacting haalt het niet bij het prachtige ingetogen verdriet van Stephany Sigman. Het wraak-einde van de film is een serieuze ode aan de slechte smaak. Iedere integere, creatieve uiting zou voor dit soort downgrading moeten waken en ik kan me voorstellen dat Gerardo Naranjo er buikgriep van heeft gekregen. De 2011 versie is een integere, sociale aanklacht tegen onrecht en geweld. De 2019 versie skipt het onrecht en gebruikt het geweld om mensen naar de bioscoop te lokken. Maar veel verder dan een goedkope actiefilm komt het niet. Overbodig.

Boom Boom Pow Als 16 jarige had ik Miss Bala ongetwijfeld fantastisch gevonden. Alle elementen die ik nodig had zaten er namelijk in: een prachtige hoofdrolspeelster, en leipe gangsters die met granaatwerpers op politieagenten schieten. Vandaag de dag is dit echter niet meer genoeg voor mij. Plotwise moet het verhaal ook goed in elkaar zitten en hier ligt het er allemaal veel te dik bovenop. Dit is zo'n Amerikaanse film die zich hoofdzakelijk in een ander land afspeelt, maar waarbij bijna iedereen perfect Engels spreekt. Zelfs wanneer de hoofdrolspeelster in meerdere gevallen gewoon in het Spaans met ze probeert te communiceren. Daarnaast is de aanwezigheid van de DEA ook lekker eendimensionaal en alleen in het script verwerkt om het plot verder voor te stuwen. Want hoe ongeloofwaardig is het bijvoorbeeld om een informant midden in een vuurgevecht aan haar lot over te laten? Mijn verwachtingen waren op voorhand al niet hoog, en het origineel heb ik nooit gezien waardoor ik geen vergelijkingsmateriaal had, maar de remake is ongeveer wel wat ik ervan verwacht had. Een typische Amerikaanse remake die snel in elkaar geflanst lijkt om er snel geld mee te kunnen verdienen. Soms kun je positief verrast worden en komen lage beoordelingen niet met je eigen mening overeen, maar in dit geval komen ze aardig in de buurt. Met verstand op nul kan dit voor sommige mensen nog wel enigszins genietbaar zijn, maar hier vooral niet aan beginnen als je op zoek bent naar enige diepgang en geloofwaardigheid. 2,5*

Niet slecht ... Ik heb het Mexicaanse origineel niet gezien maar kan me wel voorstellen dat dit een blitsere, opgesmukte remake is met meer nadruk op spektakel. Ik zou dit niet helemaal afschrijven. Waar sommigen het over hebben als ze over "geweld" spreken is me een compleet mysterie, want de film kent eigenlijk vrij weinig actie; wel waren er een aantal spannende momenten. De nadruk ligt op de dubbelzinnige relatie tussen Gloria en de kartelleider en net daar kon meer uitgehaald worden bijvoorbeeld een geveinsde romance. Een scène waarin Gloria een chip in een willekeurige telefoon steekt en ontdekt dat de telefoon toebehoort aan een jonge vrouw die ze net als haar gegijzeld wordt vind ik dan wel goed gevonden. Een redelijke film dus, met Rodriguez die op haar plaats aanvoelt, maar kon met gemak nog sterker.