War Horse (2011)

Driemaal bah. Eerlijk is eerlijk, veel verwachtingen had ik niet bij deze film. Spielberg is vooral bekend, maar heeft wat mij nog nooit een film geregisseerd die die status enige eer aandoet. Als het dan nog eens een sentimenteel oorlogsdrama over een paard betreft dan liggen mijn verwachtingen gewoon laag. Wat mij sterk opviel is deze film was de cast, en hoe die tot een hoopje namen op een poster gereduceerd wordt. Er zitten zelfs mensen als Philippe Nahon en Nicholas Bro is ... maar nergens krijgt niemand de ruimte om wat met z'n personage te doen. Het is allemaal afgelikte eenheidsworst, waardoor je evengoed een resem onbekende acteurs kunnen nemen. Het verloop was vooral storend en sentimenteel. Het hele ploeg-gebeuren is typische Spielberg-bullshit, het paard als rode draad doorheen de oorlog werkt voor geen meter en wie ondertussen geen jeuk krijgt van de slechte accenten heeft iets teveel Amerikaanse films gekeken. De speelduur is dan het laatste euvel. Als het al voor geen meter loopt en vooral irriteert, is het extra erg dat het 2.5 uur moet duren voordat de laatste blijtscene uiteindelijk van het scherm verdwenen is. Vervelende Spielberg dit, maar compleet binnen de verwachtingen. 0.5*

Cinematografisch een heel knappe film, à la Spielberg, met sensationele, fantasierijke scenes, mooie zichten en een pak emotie doorheen het avontuurlijke van het verhaal, dat beslist ongeloofwaardig is maar eigenlijk alles bijeen aanvaardt wordt, omwille van de prachtige filmische kwaliteiten.

War horse heb ik verschillende keren voor me uitgeschoven. Achteraf bleek dat dit terecht was. Dit moet één van de zwakkere producties zijn van Steven Spielberg. Cinematografisch, qua regie en montage ziet het er echter allemaal best fijn uit met mooie camerastandpunten, weidse landschappen en eveneens het mooie decor van enkele loopgraven in WOI. Ook de soms aparte camerastandpunten waren een pluspunt. Denk maar aan beelden uit de reflectie van de oogbol van het paard ... Tot zover het goede nieuws. Het plot was erg zwakjes. In WOI sneuvelden bijna evenveel paarden als soldaten. Men ging toch al gauw richting de 8 miljoen paarden. Neem daarbij het feit dat de paarden in WOI een erg kort leven beschoren waren, dan is het absurd te denken dat een paard de gehele oorlog overleeft zeker als het gediend heeft in de voorste gelederen van het front. Naast de directe doodsoorzaken in de oorlog moesten dieren ook afrekenen met uitputting, ontbering en allerlei ziektes. En de scène met de zeer zware val en de verstrengeling in het prikkeldraad is ongeloofwaardig: een paard herstelt niet van zoiets. Minstens een gebroken poot, laat staan de vleeswonden door het ijzerwerk... Neen, in de plaats krijg je een soort Kerstbestand om een paard te redden. De knijptangen vliegen je om de oren, duh ... Ook de hereniging met Albert is totaal van de pot gerukt alsook de wonderbaarlijke aantrekkingskracht die Joey heeft als een nieuwe baasje hem ontdekt. Erg zoet en sentimenteel verhaal waarmee ik weinig mee kon aanvangen. Dit is een film die in hetzelfde gareel mag lopen als Black Beauty of The horse whisperer. Voor mijn part gooi je er Free Willy ook nog bij. Niets meer dan een pulp familiefilm met het verstand op nul. Een Spielberg verandert daar niet veel aan.