The Bridge on the River Kwai (1957)

Als dat geen indrukwekkende film is. Wat een locaties en wat een grootsheid wordt hier tentoongesteld : een hele brug opnieuw laten maken ergens in Sri Lanka voor de behoeften van een film... Ik zag wat op tegen de lengte maar dat bleek ongegrond. De film is werkelijk boeiend van begin tot eind. In het eerste deel is het vooral een strijd tussen militaire ethos waarbij soldaten als soldaten behandeld wensen te worden en niet als slaven. Kolonel Nicholson geeft de" Jap in charge" een demonstratie in wilskracht en overtuigt hem dat samenwerken meer loont. Dat was ijdel van Nicholson maar uiteindelijk komt het neer op collaboratie, iets dat naar het einde zal benut worden. Tweede deel focust zich meer op de operatie die op touw wordt gezet om de brug op te blazen. Ik vind Indiana Jones een lachertje vergeleken met de hele tocht door de jungle die spettert van exotische pracht dankzij de foutloze cinematografie. Vooral die scène bij de waterval met die opvliegende vleermuizen is puur kijkplezier en uiteraard de finale met de trein, maar ook de absurditeit en waanzin van de oorlog weerklinken luid (Madness! Madness!). Dit is één van de allerbeste films uit de jaren '50 maar ik voel dit meer aan als een avonturenfilm in tijden van oorlog dan een rasechte oorlogsfilm.

Prachtige film. Ondanks de lange duur. Prachtig landschap en goed acteerwerk.

Echt een ergerlijke film, vol Britse borstklopperij en Aziatische karikaturen. Het grote doel van onze held kolonel Nicholson is de subordinatie in stand te houden. Want stel je voor dat de gewone man zijn superieuren ziet werken. Natuurlijk, het einde ironiseert dit alles weer en dat maakt het nog te verdragen, maar het is ook wat gemakkelijk. En het punt blijft staan dat de Japanners neer worden gezet alsof ze achterlijk zijn. Sowieso komt dat hele kampleven niet geloofwaardig over. Vanaf de aankomst van het bataljon zien we niemand sterven. Eerst kunnen de Britten onbekommerd saboteren en daarna werken ze onder leiding van hun eigen luitenants dat het een lieve lust is. De verhaallijn van de Amerikaan is onuitgewerkt en halfhartig ingezet. Stilistisch vond ik het Cinemascope breedbeeld mooi. De kleuren zijn wat minder en de dissolves gaan erg snel. Een heel opvallend moment is wanneer men de springlading aanbrengt bij de brug. Dit moet zich afspelen in het donker van de avond maar je ziet het zonlicht gewoon recht in het scherm reflecteren. Men gebruikte duidelijk een paar filters maar het effect is vrij pover, zeker als je het vergelijkt met de fantastische nachtopnames die er tegenwoordig mogelijk zijn. Afijn, ik vond het niet veel en na drie films heeft David Lean nog niet hoger gescoord dan 3*.