Cloud Atlas (2012)

De eerste keer dat ik de film zag begreep ik al niet wat sommige anderen zo moeilijk vinden aan de film, waarom ze de verhaallijnen niet kunnen volgen en daarom afhaken. Ik vond het een prachtige opeenvolging van mooie beelden, ondersteund door een fantastische soundtrack. En ik hou van films waarin de onderlinge verbondenheid van alles en iedereen getoond word. Bij Cloud Atlas is het zo mooi dat al die lotslijnen van de hoofdpersonen met elkaar verbonden zijn. 6 op zichzelf al mooie verhalen die samen een mooi groot verhaal vormen. Een film die nooit gaat vervelen, die ik makkelijk nog vaker kan kijken en waar ik steeds weer van kan genieten.

Niet mijn ding. Het spelletje 'spot de acteurs in een andere setting en met lagen make-up' wordt al snel vermoeiend en leidt af van het verhaal. Daarnaast wordt er af en toe wat filosofische voice-over gebruikt, die te lastig te volgen is als het beeld gewoon doorgaat. En ja, opoffering en the evil that men do, och, dat is ook allemaal niet echt nieuw. Tom Twykwer vond ik al een regisseur die meer vorm dan inhoud is (Der Krieger und die Kaiserin, Lola Rennt), maar aangepast naar Hollywood blijft er niet veel meer over. Zoals gezegd, niet mijn ding. 2,5 ster

Bijzondere film. Meestal ben ik niet zo van het geswitch tussen verhalen en al helemaal niet van meerdere lagen met tijd en toekomst. Doch vond ik het een bijzonder fascinerende en boeiende film. Het blijft gissen naar wat er nu precies bedoeld wordt met het verhaal, haar vele personages en verhaallijnen. Het gaat ontegenzeggelijk over 'goed doen', toch zijn de meeste karakters ook vrij vechters, mensen die voor zichzelf opkomen en zoeken naar de waarheid, maar ik denk zelf dat het ook iets met reïncarnatie te maken heeft. Wat in ieder geval zeker is, dat ze elkaar allemaal op een of andere manier beïnvloeden in ontwikkeling en keuzes. Tragiek, verdriet, liefde, opoffering, spijt, verlossing, het komt allemaal voorbij en als kijker is het leuk om iedere keer de terugkerende acteurs te ontdekken. Hanks is bijzonder geestig als de tokkiehork van een schrijver, en Weaving natuurlijk weer op zijn best als nurse ratchet. Geniale make-up in die zin. Mooi film, prima vermaak, voornamelijk voor mensen die niet van simpel houden en wellicht wat anders over dingen denken.