Blade Runner (1982)

Deze stond al lang op mijn lijst, vandaag eindelijk gezien. Schitterende film! Met name de sets, de sfeer en de manier waarop de toekomst is vormgegeven, vind ik fantastisch. futuristisch, maar op een klassieke manier. Hoewel het zich in de toekomst afspeelt (een jaartje vanaf nu ) ziet LA er uit als een uitgewoonde stad. Vuil, ongedierte, stof... we zien het allemaal. Dat geeft de film een erg smoezelige look, en in combinatie met de belichting ademt de hele film een typische film-noir sfeer uit. Veel mooie beelden, met prachige belichting. Heel sterk vind ik ook de muziek van Vangelis. Onder een film als deze had gemakkelijk jaren 80 beats gekund, maar de sferische muziek maakt dat deze film heel klassiek overkomt. Film noir, maar de scene in de slaapkamer ademt een bijna gotische sfeer uit. De laatste scenes (het dak) geven de film weer die klassieke uitstraling, met al die ornamenten neigt het geheel naar een Griekse mythologische tragedie. Ook het trage tempo van de film maakt dat het allemaal gewichtig aanvoelt. Mooi gemaakt drama, in een science fiction jasje.

(...) Blade Runner (1982) combineert herkenbare elementen met een toekomst die in de vroege jaren tachtig nog vreemd was. Aan de ene kant gebruikt regisseur Ridley Scott een klassiek raamwerk (dat van de film noir) om zijn narratief onbestemde sfeerimplosie toch een gevoel van richting te geven. Zijn in rook gehulde weergave van Los Angeles is een bolwerk van perfecte chaos. In deze wanorde kun je verdwalen en vervolgens verdwijnen. Virtuele ruimtes hervormen de industriële metropool van Fritz Langs Metropolis (1927) en openen de deur naar de cyberpunk, een van origine literaire stroming die Scott als één van de eersten in film toepaste. volledige stuk