The Howling (1981)

Matige weerwolffilm. Enkele knappe special effects scènes komen het aanvankelijk knullige niveau van deze film uiteindelijk nog ten goede. Is ook een film die gaat vervelen door de trage opbouw. Na een uur had ik nog steeds het gevoel dat er amper iets was gebeurd behalve de factsheet van de weerwolf-weetjes wat afvinken. Acteurs ook niet indrukwekkend. Landis is imo de enige die de sfeer van een echte weerwolffilm kon vangen. Deze is toch een beetje .... om van te huilen... woooooow!

Pover. Het weerwolvengenre is sowieso al niet mijn favoriete niche, voordeel bij deze film is wel dat je een half uurtje uitstel krijgt. Niet dat de verrassing daarna erg groot is, de titel en poster geven al genoeg weg, maar vond het eerst deel toch een stukje beter dan ik verwacht had. Nog steeds visueel mager en pover geacteerd, maar de stalker scene in het begin had wel sfeer. Daarna glijdt het redelijk snel af. De weerwolven zien er belachelijk uit, de effecten bij momenten onooglijk (dat shot voor het kampvuur, wtf ...) en de "maffe" figuren zijn helemaal niet leuk. Enige wat nog een beetje sfeer brengt zijn de nachtelijke shots van de bossen, maar dat is niet bepaald voldoende voor een geslaagde horrorfilm. Plotje stelt verder ook niet al te veel voor, had ik vooraf ook niet echt verwacht, al valt het extra tegen door het degelijke eerste deel. Ach ja, die oude Dantes vind ik zelden interessant, dus erg verrassend is het allemaal niet. Filmpje om snel weer te vergeten. 1.5*

Matige Dante. Als regisseur heeft hij zeker een aantal leukere titels op zijn naam staan, The Howling is daar helaas geen voorbeeld van. Het duurde lang voordat ik deze relatief bekende horrorfilm zag, die zeker wel zijn voordelen heeft, maar algemeen een grote misser is. Toch wel jammer, want ik had er vooraf zin in. De film heeft echter wel in het nadeel dat ik geen fan ben van weerwolven, ik vind het doorgaans maar lompe horrorwezens die zelden overtuigend in dit soort films worden neergezet. Komt maar weinig spanning vanaf, en vaak ontbreekt het in dit soort films ook aan sfeer. The Howling kent zeker een tekort aan sfeer, waardoor dit regelmatig een taaie zit is. Het acteerwerk is best matig te noemen, en ondanks dat er een aantal vreemde snuiters tussen de personages rondlopen weten er maar weinig echt te boeien. Bijzonder kan ik ze wel noemen, maar toch ontbreekt het hier aan acteertalent en dat is jammer. De enige die ik er bovenuit vond steken was Brooks, maar veel screentime krijgt ze niet. Het verhaaltje is redelijk vaag en vreemd, maar dat kan ik binnen dit soort films nog wel waarderen. Het weerwolvengenre is namelijk erg uitgekauwd, en dan vind ik het niet erg als er wordt gekozen voor een andere richting. De richting die deze film kiest vond ik echter vooral dwaas en dat maakt het als geheel nergens boeiender. Helaas. Al bij al vond ik dit een tegenvallende, ietwat saaie film met wel een hele gave transformatie. Qua cinematografie wordt de film ook keurig ingevuld, want op visueel vlak kent de film een aantal aardige kleurtjes, maar verder kan ik de film op weinig prijzen. Jammer, maar niet geheel onverwacht. Hopelijk kan Leigh Whannell het genre nieuw leven inblazen dit of volgend jaar.