The Hills Have Eyes (2006)

Ongelofelijk, je moet echt een zieke geest hebben om deze film af te kunnen kijken. Ik kreeg al de rillingen toen ik zag dat onschuldige honden en een baby in zo een onmenselijke situatie maar het verplicht moeten accepteren en erin meegaan. (Of meespelen, hoe je het wilt noemen want het blijft een film) één woord voor dit - walgelijk! Ik gruwel er nog steeds van.Ik dacht gewoon een horrorfilm te zien met een gemiddeld hoge score (wat echt onbegrijpelijk is, er is niks aan dat even in je op laat komen : hé, dat was een goeie film die moet ik mensen zeker aanraden! Alsjeblieft zeg. Dan zijn er mensen die reageren: ik genoot ervan! Beangstigend dat mensen hiervan genieten... Hoe diep ben je gezakt als film produceur als je een scene in een film laat komen waarin een minderjarig meisje word verkracht. Schokkend! Echt waar zo iets wil je niet zien, ongeacht film of niet. Het gebeurd in de wereld,maar wie weet wat voor perverts hierop kicken. Je spoort niet als je op zo'n manier kijkcijfers wilt scoren. En een hond af slachten? Alleen al het idee,ik walg ervan. Dit is geen horrorfilm, dit is puur ellendige psychische rotzooi, als deze film je werkelijk heeft geamuseerd moet je bij je zelf eens nagaan of je wel 100 bent daarboven.

Aja eens herzien. Als regisseur leek er vroeger wel een overeenkomst tussen zijn films te zijn, maar tegenwoordig is hij zijn kwaliteiten aan het uitbreiden. Zijn vroegere films, die wat ruwer en gemener waren, liggen me echter veel beter. The Hills Have Eyes was daarbij zijn eerste cadeautje aan Amerikaanse horror en het mag er nog altijd zeker wezen. Opvallend aan de film is dat het na een lekkere opening even de tijd neemt om ons een beter beeld te geven van de hoofdpersonages. De familie wil nooit bijzonder interessant worden, maar de variatie mag er zijn. Zo is het niet het standaardgezin met ma, pa en kids, maar loopt er nu ook een baby en vriendje mee van één van de kids. Origineel? Niet bepaald, maar wel extra voer om af te maken natuurlijk. Make-up en omgeving zijn sterk in beeld gebracht, alleen vond ik dat het geweld weer net wat harder kon zijn. Gemeen is het zeker, soms ook aardig genadeloos, maar als het echt op de kills zelf aankomt knipt Aja iets te snel weg. De smerigheid die wordt getoond is zonder meer intrigerend, maar er wordt nooit de tijd en focus genomen om deze ook passend in beeld te brengen. Zeker gedurende de wraakscenes is dat een gemiste kans. Acteerwerk is ook niet bijzonder, maar verder weet Aja ons zonder moeite geboeid te houden voor een speelduur die niet te lang door kwakt. De horror wordt ons ook lekker rauw in-the-face getoond, een directe aanpak die ik van Aja altijd goed kan waarderen. De tweede helft kent op deze manier ook een tempo die ons vlot door het verhaal kan leiden. Tussen de horrorfilms is dit wat mij betreft één van de betere. Is ook niet zo moeilijk aangezien nogal veel films tegenwoordig niet van de hoogste kwaliteit zijn. Zo'n luguber sausje als deze film kent wordt niet zo snel meer overgedaan, inclusief door Aja zelf. Toch blijf ik graag kijken naar hoe hij zich als regisseur gaat ontwikkelen, want hij moet vast nog wel een klein meesterwerkje uit z'n mauw kunnen schudden.