Nosedive (2016)

Nosedive kent net als de andere verhalen die ik al zag van Black Mirror een uitstekend uitgangspunt. Vandaag de dag denk je dat alles draait om social media en de inhoudsloze likes op Facebook en andere kanalen. Deze Nosedive doet er nog een schepje bovenop wanneer deze ratings gekoppeld worden aan bepaalde sociale en financiële voordelen of rechten. Zo word je de toegang of privilege ontzegd wanneer je niet de minimumnorm behaalt. Enkele leuke voorbeelden alvast (het huis, de auto, de vlieghaven, het feest, enz ...). Creepy alvast en zielig tegelijk wanneer je jezelf moet verloochenen, vrije menignsuiting nauwelijks nog bestaat en dat allemaal omdat het meest belangrijke in je leven je rating is. Sterk uitvergroot uiteraard in Nosedive, satirisch ook bij momenten en het is wel iets om even bij stil te staan. Uiteindelijk is “mijn rating” ook maar matig. Het einde heeft veel verpest. Het verhaal was wel boeiend om te volgen, maar was zeer voorspelbaar. De neerwaartse spiraal was over the top en de bruiloft was vrij ontgoochelend. Het gesprek (of gescheld) met de man in de gevangenis moest de vrije meningsuiting weergeven, maar werd puur in het belachelijke getrokken. Zwak einde jammer genoeg ...

Achter de hysterisch blije glimlach van Lacie Pound (Bryce Dallas Howard) steekt een droevig mens dat gevangen zit in die hardvochtige like-cultuur. Vooral genadeloos naar vrouwen. Lacie wil heus losbreken en zichzelf zijn, maar elke misstap kan haar zomaar een negatieve score opleveren. En die begerenswaardige wereld, waar alleen de geprivilegieerden vertoeven, blijft lonken. Dan krijgt Lacie een kans om haar status op te krikken, wanneer ze door een jeugdvriendin (in een ontwapenend moment) uitgenodigd wordt voor een huwelijk bij de beau monde. Omhoog liken gegarandeerd! Anders dan andere afleveringen van Black Mirror heeft 'Nosedive' (2016) eigenlijk geen horror- of thrillerelementen. Het is meer een traditionele comedy of errors, waarin een perfectionistische hoofdpersoon wordt gedwongen om onder ogen te zien dat het leven niet valt te sturen. Wat ik gaaf vind aan deze aflevering is dat deze fictiewereld- door de warme kleurtjes, de kostuumdesign en de getoonde sociale etiquette - meer wegheeft van de jaren vijftig dan het nieuwe millennium. Technologie niet als een progressieve stap voorwaarts, maar eerder regressie naar tijden toen sociale normen en man- en vrouwverhoudingen nog onwrikbaar waren.

Leuk. Toch weer een aflevering die wederom laat zien waarom ik Black Mirror steeds interessanter ga vinden. Niet zozeer dat elke aflevering zo fantastisch is, maar het zijn dit soort afleveringen die inderdaad als een soort reflectie dienen en daarmee extra relevant "kunnen" zijn. Normaal ben ik niet zo'n fan van Howard, maar hier is ze echt geknipt voor haar rol. Dat lijkt soms echt knap door te schijnen. Lekker irritant soms, een charmante uitstraling en een tuttige lach. Die lach maakt het soms echt wel af in een soort wanhopige uitstraling. De film is vlot, je bent zo door het uurheen. Het is uiterst interessant hoe dat rating systeem werkt en daarom blijf je eigenlijk kijken. Het is natuuurlijk een soort beeld dat Social Media niet uit de hand moet lopen, maarja. Dat kan je als kijker zelf ook wel merken. Voor de rest ziet het toekomstbeeld er Rima uit. Lekker zonnig en fruitig, dat een goede bijdrage heeft in de sfeer. Het is soms wat voorspelbaar helaas, maar dat maakt niet uit want als je naar BM kijkt zit er eigenlijk altijd wel een kleine verrassing in. En hier dus ook, sportfan. Voor mij tot nu toe wel een betere BM aflevering. Duidelijk weer eentje waaar ik dan graag naar kijk.