Changeling (2008)

Uiterst boeiende film over een moeder (Angelina Jolie) wiens zoon ontvoerd wordt als zij hem een dag alleen thuis laat verblijven. Het kind dat enkele weken later wordt gevonden beweert wel haar zoon te zijn, maar is het niet. Tenminste, dat beweert de moeder, want haar bewering wordt van de hand gewezen door de politie…. Changeling speelt zich af aan het eind van de jaren twintig, wanneer corruptie onder de politiemachten hoogtij viert, en dissidenten snel de mond wordt gesnoerd. Binnen deze context speelt de zoektocht van Jolie’s personage naar haar ware zoon zich af. Zij ziet zich eigenlijk alleen gesteund door een lokale priester met een eigen radiostation (een ietwat merkwaardige rol van John Malkovich). Alhoewel de film het label mystery wel terecht draagt, draait Changeling meer om acteerwerk en om narratieve inhoud dan om daadwerkelijke spanning met betrekking tot de afloop van het verhaal. Clint Eastwood kiest voor een langere speelduur met ruimte voor sterke dialogen en een kijk in de onmacht van een machteloze moeder, en dat pakt wat mij betreft sterk uit. Angelina Jolie is verre van mijn favoriete actrice, maar hier vond ik haar overtuigend acteren; zeker in enkele sleutelscènes weet zij zich goed staande te houden. Nog veel meer onder de indruk was ik van de rol van de seriemoordenaar, die fantastisch wordt ingevuld door Jason Butler Harner. Het levert in de tweede helft van de film twee zeer memorabele scènes op (de dialoog tussen Jolie en Butler Harner en de sterfscène van Harner). Het einde van Changeling bevredigt, omdat er eens geen sprake is van een happy end. Het enige dat Christine Collins heeft is de hoop dat ze haar zoon (misschien tegen beter weten in) ooit nog eens terugvindt. De beste film van Clint Eastwood die ik tot nu toe zag. Sowieso goed voor een solide 8, maar gezien de stere tweede helft krijgt de film qua score het voordeel van de twijfel: 4,5*

Meer dan prima drama die ondanks zijn 20 jaar oud inmiddels niet aan kracht heeft ingeboet. Wat opvalt de mooie rustig vertelstijl, tijdsbeeld van de jaren '30, mooi kleurenfilters bij goede en slechte tijden maar ook in de woestijn bij het kippenhok. Meer dan prima acteerprestaties van praktisch alle acteurs, wat is die Jeffrey Donovan een verschrikkelijk pedant mannetje. De arrogante houding en dat Collins eigenlijk maar te luisteren had, de toon van die man, tsjonge jonge...vrouw zijn was in die tijd gelijk aan een voetveeg. Dat ze dan ook nog lukraak opgenomen kunnen worden in een inrichting als ze te lastig worden zijn dingen die je je tegenwoordig niet voor kunt stellen. Doch, één minpunt en dat is de duur van de film. Hij is net wat te lang om de hele tijd te kunnen boeien.

“He's not my son!” IJzersterke film van Clint Eastwood. Sfeervol, en dat komt vooral door de schitterende cinematografie en production design. Je waant je echt in de jaren 20/30, en acteurs als Jolie, Malkovich, Feore, Kelly en Amy Ryan passen zich ook moeiteloos aan. Het verhaal is interessant en hartverscheurend, en er gebeuren dingen in de film waardoor je soms zit te schelden tegen je scherm. Complimenten voor Eastwood en de betreffende acteurs, want het betekent dat je meeleeft met de strijdt en zoektocht van Christine Collins naar haar zoon. Complimenten ook voor de fantastische score (gecomponeerd door Eastwood zelf).