Pretty in Pink (1986)

Een van de betere tiener romcoms uit de jaren ’80. De laatste mooie rol van Molly Ringwald, die na haar successen met Sixteen Candles, The Breakfast Club en deze film snel in de vergetelheid is geraakt, na een ruzie met directeur/producer John Hughes. Aardig, zij het voorspelbaar verhaal met over het algemeen goede vertolkingen, maar het is Annie Potts die als een jonge surrogaatmoeder annex vriendin op potsierlijke wijze de show steelt. De film is opgedragen aan Alexa Kenin (de mooie Jenna in de film), die nog voor de première dood werd aangetroffen in haar appartement in Manhattan.

Net als de andere Bratpack-films die ik de laatste tijd herzie valt deze toch wel wat tegen. Een erg simpel moralistisch verhaaltje, af en toe wat slordigjes gefilmd en met een tegenvallende serie hoofdrolspelers. En dan Ringwald nog, wat een tutje eigenlijk, en die jurk staat haar absoluut niet. Tsja. Als je even een hele serie vergelijkbare films bij elkaar veegt roept het bij mij nogal de vraag op wat deze daar dan nog aan toe te voegen heeft, en wat de populariteit van de Bratpack indertijd verklaart. Ik zie het er zogauw even niet in.

“This is an incredibly romantic moment, and you're ruining it for me!” Leuke film van Howard Deutch. Pretty in Pink is echt zo'n jaren 80 coming of age film die het leven van tieners haarscherp weet weer te geven. Met uiteraard Molly Ringwald, slechte kapsels, kleurrijke kleding en echte 80's music. Het sterkste punt is het samenspel tussen Ringwald en McCarthy (er is echt chemie), en de maffe rol van Cryer. Maar ook het sterke en oprechte script is een grote kracht van de film. Niet te voorspelbaar, niet te dramatisch, en met genoeg zelfbewustzijn. Pretty in Pink doet alles precies goed.