Space Cowboys (2000)

Bijzonder onrealistisch natuurlijk, maar who cares! Die ouwe scheten doen het zeer zeker allemaal met een bepaalde charme. Erg vermakelijke Eastwood en TL Jones die nog een appeltje te schillen hebben. Sutherland als womanizer ook erg leuk. Een erg vermakelijke film met de nodige humor, actie en spanning. Niets mis mee. Geen topdertop natuurlijk maar erg leuk vermaak. Heb de indruk dat de mannen zich bijzonder uit hebben kunnen leven, vooral TLJ niet meer zo gek en uitbundig gezien als in Under Siege.

Leuke film met een uitgelezen cast maar toch vaak ongeloofwaardig en soms ook voorspelbaar. Kan mij bvb moeilijk inbeelden dat de Amerikanen niet wisten wat de op hol zijnde Russische satelliet precies aan boord had of die Rus het zo lang zou verzwijgen als hij wist wat de mogelijke gevolgen waren. Wel leuke beelden en de cast had er duidelijk zin in. Nipt 4 sterren.

Het fantastische type van de zwijgzame koele wreker is in deze film definitief aan zijn eind gekomen. In Tightrope ging Eastwood al ver met de belichting van de schaduwkanten van zijn archetype. In Unforgiven bleef van het archetype al bijna niets meer over. Op de fundamenten van de uitgestorven zwijgzame wreker, ontstaat in Space Cowboys een ironische modificatie van de eenzame wreker naar een portret van een onvermoeibare strijder die als man op leeftijd een woordje mee wil blijven spreken. Al in voorgaande films liet Eastwood zien dat hij goed in staat is zich vrolijk te maken over zijn leeftijd en het ongerief dat daar bij hoort. In Space Cowboys verzamelt hij een stel gepensioneerden om zich heen die een reddingsmissie in de ruimte moeten volbrengen. De groep vormt een groot contrast met de snelle wereld vol jong talent dat het hedendaagse NASA bevolkt. Met slechte ogen, slecht zittende kunstgebitten, slappe spieren en een erbarmelijke conditie vormen Eastwood, James Garner, Donald Sutherland en Tommy Lee Jones een belachelijk stel astronauten in opleiding. Het slaat allemaal nergens op, maar de vier acteurs doen het fantastisch. Ze wisten al snel mijn sympathie op te wekken en deden mij het lachwekkende en onrealistische van de situatie snel vergeten. In een gematigd tempo trekken de voorbereidingen van de vlucht, doorsneden met wat intriges, aan het oog voorbij. En dat is helemaal niet vervelend. Het sudderende tempo voelt juist prettig. De reddingsmissie is vervolgens andere koek. Het tempo gaat omhoog en Eastwood pakt zijn bekende ontoegankelijke heldenrol toch nog even weer op. En zo wordt Space Cowboys in zijn ruimtelijke setting uiteindelijk een ode aan eigenzinnigheid, aan dromen, aan heldendom en natuurlijk aan (mannen)vriendschap. Met vier sympathieke hoofdrolspelers en een verhaal dat continu is voorzien van een ironische ondertoon levert dat vooral aangenaam vermaak op.