Le Professionnel (1981)

Stuk leukere kijkervaring dan ik vooraf had gedacht. Heb nog niet zo veel films met Belmondo in de hoofdrol gezien, maar afgaande op deze heeft de man toch veel charisma, hij draagt deze film vrijwel in zijn ééntje. En dat terwijl het script flinterdun is, de vertelstructuur hiaten heeft, en de actie naar de hedendaagse maatstaven behoorlijk gedateerd is en goedkoop oogt. Zet je verstand op nul en je hebt echter best een goed filmpje te pakken. De prachtige muziek helpt natuurlijk ook mee(hiervoor half puntje extra), muziek die eigenlijk een nog veel betere film waardig is.

Kan hier ook niet zo lovend over zijn. Belmondo vind ik al ergerlijk in dergelijke rollen, waar hij zich met een glimlach door de moeilijkste situaties worstelt Dat maakt de film nogal spanningsloos want als kijker weet je toch dat hij nooit in de problemen zal raken. Hier speelt hij een door de geheime diensten opgeofferde huurling die terugkeert naar Frankrijk om wraak te nemen. Niet veel beter dan een doorsnee Chuck Norris of Charles Bronson film. De score van Ennio Morricone is overbekend maar past eerder bij een drama dan een actiefilm. Acteur Robert Hossein, die Belmondo's nemesis speelt lijkt sterk op Tommy Lee Jones... Filmkriebel zegt: leuk voor een keertje.

Een film met een hoog pulpgehalte, maar het werkt wel. Actie wordt afgewisseld met momenten van cynisme en humor. Enkele scénes gaan er losjes over, zoals de seksueel getinte ondervraging van Elisabeth Margoni door de politie. Belmondo is de ideale vertolker van het personage, of beter gezegd dit filmproject werd voor hem in het leven geroepen, en entertaint de volle duur. Respect ook voor de geweldige achtervolging met de wagens op de trappen, waarin Belmondo zelf zijn mannetje staat. Het prachtige thema van Morricone (recyclage van werk uit een voorgaande film) heeft iets contemplatief, lijkt haaks te staan op de actie/komedie, maar lijkt de film daardoor net ook weer wat te verdiepen. Mooi. Zijn muziek staat ook centraal in het schietduel alluderend op Leone, prachtig ook hoe dat ventje met de roze bloemen als een olifant in de porseleinwinkel langskomt. De muziek is belangrijk al zijn er ook wel genoeg momenten waar de cinema op zich centraal staat. De eindscene is daarvan een bewijs, met Franse grandeur.