Bad Samaritan (2018)

David Tennant geniet zichtbaar van zijn rol als de intelligente, manipulerende kidnapper/moordenaar die het leven zuurmaakt van Sean Falco [Robert Sheehan], een ambitieuze fotograaf die wat bijverdient met inbraken en bij toeval ontdekt dat Cale Erendreich [Tennant] een jonge vrouw martelt en opgesloten heeft in zijn villa. Sean licht politie wat halfslachtig in, uit angst zelf voor inbraak te worden opgepakt, maar dat heeft alleen tot resultaat dat Erendreich vastbesloten is om te achterhalen wie heeft geprobeerd hem erin te luizen en de persoon in kwestie 'te corrigeren'. Het scenario maakt slim gebruik van de technologische mogelijkheden van smartphones (Erendreich kan met zijn telefoon camera's, de verlichting en de apparatuur bedienen) en zit vol met slimme twists die je mag verwachten van een goede psycho-thriller. Jammer genoeg is de finale, ondanks een onverwacht humoristisch moment, vrij conventioneel, maar dat doet niet zoveel af aan deze verder goed geschreven en geacteerde, spannende thriller.

Ik ben nieuw hier op Moviemeter en ik wilde gelijk van de gelegenheid gebruik maken om wat over deze film te zeggen. Gisteren in de bios gezien en het is zijn 6.3 op IMDb waard. Misschien zelfs overrated. Met name de zin die Kerry Condon tegen Sheehan zegt als ze haar gijzelnemer Tennant neerslaat: 'That's how you save someone!' heeft de film voor mij totaal verpest. Dit paste totaal niet in het moment haalde en volledig de intensiteit (voor zover die er was) ervan af. Een misplaatste poging voor wat comic relief. Een film vol plot holes, zeer voorspelbaar en een hoop overacting met name door Tennant en Sheehan. Van Tennant als psychopaat had ik veel meer verwacht maar zijn performance viel mij tegen. Iets te geforceerd naar mijn mening. Ook laat de film wat losse eindjes achter. Hoe loopt het bijvoorbeeld af met Riley? Al met al had ik na het zien van de trailer en de cast meer van deze film verwacht.

Domineren of gedomineerd worden? Bad Samaritan lijkt een op het eerste oog aardige thriller over een moordenaar met een ontspoorde bondage verslaving te gaan. Het was alleen jammer dat de film bijna van de ongeloofwaardigheden uit elkaar barstte, en een einde uit de kast trok die zo bol van de clichés stond, dat de sterke opzet al snel als een nachtkaars uitging. Ook was het jammer dat er niet meer duidelijk was van de relatie tussen Katie en Cale. Waarom werd zij gevangen gehouden, en de andere vrouw die bij hem thuis was niet? Je kijkt dit soort titels niet vanwege hun diepgang maar het is een van de zaken die je op gaat vallen als je je al zo aan de rest stoort. Dit begon al op het moment dat Cale zijn martelkamer binnen no-time weer had weten om te bouwen naar gewone kamer en de semi-spannende momenten zoals het moment waarop Sean opeens een bom ontdekt wanneer hij in het huis van Cale is, waar hij vervolgens natuurlijk net aan kan ontsnappen. Kat en muisspelletjes spreken mij vaak wel aan, maar dan moet het wel beter uitgedacht zijn en niet zo'n samengeraapt zooitje als deze saaie, ongeloofwaardige bedoening zijn. Het spel van Tennant was boeiend, en de film had wel een aantal leuke, op zichzelf staande momenten, waarbij met name de opbouw nieuwsgierig maakt, maar kan in zijn totaal verre van overtuigen. 2,0*