Log
This page will keep you informed of recent votes, opinions and reviews of kappeuter.
By default you see the activities in the current and previous month. You can also choose one of the following periods:
januari 2023, februari 2023, maart 2023, april 2023, mei 2023, juni 2023, juli 2023, augustus 2023, september 2023, oktober 2023, november 2023, december 2023, januari 2024, februari 2024, maart 2024
details
details
Aangename 80s komedie met een overtuigende Diane Keaton.
De film is in twee delen opgedeeld; het business gedeelte en het deel in het landelijke Vermont. Het contrast tussen de twee kan niet groter zijn. Het wordt uiteindelijk bijna een aandoenlijke Hallmark achtige film waarbij Keaton de liefde vindt.
details
Viel me nog enigzins mee. De film is wat te omslachtig en te langdradig en valt te veel in herhaling, maar ik vond het nog wel boeiend om te zien.
De personages zijn eigenlijk heel lege zielen. Ze hebben iets troosteloos en zelfs in het hedonisme komen ze treurig over. Isabelle Adjani is een tragisch en ongelukkig personage. Ze hunkert naar liefde en aandacht, maar krijgt die vooral in haar werk.
De film had zeker een half uur korter gemoeten, dan was de film overtuigender geweest.
details
Oef, dit moet haast wel de meest zwartgallige, deprimerende film van Roy Andersson zijn.
De beginscène is absolute horror.
In latere films zit nog wel een vleugje humor of tragikomedie, maar dat laagje is hier minimaal aanwezig.
Nu te zien op MUBI!
details
Ik mag graag naar Jennifer Hoffman kijken. Zij is de reden dat ik de film toch eens ben gaan kijken.
De film is me best meegevallen. Het is een simpel clichéverhaaltje maar het vermaakt wel.
De dialogen hadden wel wat scherper en ook natuurlijker gekund. De acteurs worstelen soms met het uitspreken van de dialogen, waardoor het nog wel eens wat gemaakt over komt. Hier had de regie ook wel wat meer op moeten letten.
Tibor Lukács is wat een beperkte acteur. Zodra het wat serieuzer wordt valt op dat hij geen gewicht in de scène kan leggen. Heel vreemd dat hij een theateracteur is, dan zou je toch verwachten dat hij zoiets wel beheerst.
Wel geinige bijrollen. Eva van de Wijdeven en Anniek Pheifer doen het best leuk.
details
Het verhaal van een matige stand up comedian van Pakistaanse afkomst die probeert los te komen van zijn traditionele familie.
Het romantische verhaal heeft maar een relatief klein aandeel, dat is jammer.
De film bestaat iets te veel uit ziekenhuisbezoeken en het aanvankelijk moeizame contact met zijn 'schoonouders', waar hij uiteindelijk wel een goede band mee krijgt. De uithuwelingsperikelen duren wat te lang.
Ik zie Zoe Kazan toch het liefst als brunette trouwens.
Al met al wel een mooie film die net wat te lang duurt, maar die geen verpletterende indruk op mij heeft gemaakt.
details
details
details
Is Ethan Coen het minder begaafde broertje van Joel Coen? Dit had evengoed van een willekeurige beginnende regisseur kunnen zijn.
Seks komedies zijn vaak wel (flauw) grappig of tenminste lollig, maar deze film is dat niet of nauwelijks.
De criminelen zijn over the top, maar niet op de goede manier.
Geraldine Viswanathan vind ik wel een leuke meid. En de bijrol van Beanie Feldstein mag er wel zijn.
Naar het einde toe vermaakt de film wel wat beter, maar ik was ook blij toen de film was afgelopen.
Van een Coen film verwacht je toch een wat hoger niveau. Laten ze maar gauw weer samen met iets origineels op de proppen komen.
details
Op papier zou dit helemaal een film voor mij moeten zijn, maar het viel me nogal tegen. Het is dan wel een komedie, maar ik heb er bijna niet om kunnen lachen.
In het begin vond ik het nog wel interessant en vermakelijk, maar gaandeweg werd de film steeds minder boeiend voor mij. Voor de losse sketches kan gelden; het geheel is meer dan de som der delen, maar die vlieger gaat hier niet op. Dat diner op het podium vind ik wel een originele vondst, maar daar werd verder veel te weinig mee gedaan.
Ook de scène met het leger is wel interessant, maar ook die scène is voorbij voor je het weet.
Ik vind de personages te oninteressant en te nietszeggend. Die pastoor / tuinman is een vaag mannetje.
Ik ben fan van Stéphane Audran, maar ook zij kan deze film niet redden. Ik kom niet verder dan 2*
Le Fantôme de la Liberté vind ik wel goed. Die heeft een soortgelijke opzet, maar die is veel boeiender.
details
details
details
Ik ben dol op slice-of-life films en dit is een van de mooiste in het genre.
Een man die vooral vasthoudt aan zijn dagelijkse routines en met weinig tevreden lijkt. De film toont vooral de kalmheid van Tokyo, weg van de drukte.
Langzaam komen er wat verstoringen in zijn leven en zelfgekozen rust en routine. Het nichtje dat komt logeren, of de collega die ineens niet meer komt opdagen. Toch laat hij zich niet gauw van de wijs brengen. Naar het einde toe zie je duidelijk wel meer emotie op zijn gezicht. Dat deed me wel een beetje denken aan Ikiru.
Er is uiteraard veel invloed van Yasujirô Ozu zichtbaar.
Paterson van Jim Jarmusch is ook zo'n zelfde soort fijne rustige film.
details
details
details
Wederom een vermakelijke Woody Allen. Bijzonder dat hij nu een geheel Franstalige film heeft gemaakt.
Het is een fris ogende en sprankelende film, mede dankzij de mooie verschijning van Lou de Laâge.
Thematisch is de film wel gelinkt aan Match Point, maar die film is wel een stuk beter.
Coup de Chance draait iets te veel om de jaloerse echtgenoot.
Het is een vrij simpel verhaal en tegen het einde komt het misdaadverhaaltje pas echt goed op gang.
Het slot is een passende climax. Bijzonder geluk of bijzondere pech liggen dicht bij elkaar. Boontje komt om zijn loontje.
details
Ik ben fan van Tran Anh Hung, al is zijn carrière jarenlang wat in het slop geraakt. Ik ben fan van Juliette Binoche en ik ben fan van eetfilms en fan van de Franse keuken. Wat kan er mis gaan?
Tran Anh Hung brengt alles heel sereen in beeld. De liefde voor de kookkunst wordt geduldig in beeld gebracht.
Het eerste uur werkt de betovering van al het mooie eten en de romantiek wel. De ziekte van Binoche geeft de film een diepere laag. Het laatste half uur vind ik uitermate saai, er wordt bijna niks aan het verhaal toegevoegd. De slotscènes zijn wel mooi.
Délicieux (Film, 2021) is een film die in alle opzichten meer plezier brengt in de keuken en dit koppelt aan een boeiend verhaal.
Jammer dat Le Pot-au-Feu, zoals de film in Nederland heet, niet wat meer te bieden heeft dan sereniteit.
Ik ben dol op de Franse keuken, maar de film blijft een beetje steken in het sec tonen van de bereiding, waarbij het (magere) verhaal een beetje te veel naar de achtergrond verdwijnt.
details
Films die zich afspelen in het hautaine kunstwereldje hebben altijd wel wat.
Camila Mendes is een mooie meid, die haar concurrentes dikwijls te slim af is. Maar zodra ze zich in de kunst jet set wereld begeeft, bedient ze zich van enkele leugens, die haar in een lastig parket manouvreren.
Het is allemaal niet heel hoogstaand, maar dat geeft ook niet zoveel.
Leuke rol van Marisa Tomei, die het wat mij betreft nog wel wat excentrieker had mogen doen.
details
De Stedeling is duidelijk een curiositeit binnen het werk van Van Warmerdam.
Het is een heel minimalistische film, met weinig dialoog en verhaal.
Leuk bedacht. Het stelt allemaal niet heel veel voor, maar leuk om eens gezien te hebben.
De jonge Alex van Warmerdam heeft hier wel wat weg van Jesse Eisenberg.
details
details
Mijn verwachtingen waren al wat naar beneden bijgesteld, maar de film is me toch tegengevallen.
Er zitten zeker mooi gefilmde veldslagen in, al viel Waterloo me qua grootsheid en spektakel tegen en het was veel te snel voorbij. Het einde is ook snel afgeraffeld.
De slag bij Slag bij Austerlitz vind ik het meest indrukwekkend gefilmd. Hier toont Ridley Scott zich een meester van de gevechtscène.
Er mist helaas zoveel context in deze film. Je hebt steeds het gevoel dat je wat mist.
Zijn aanwezigheid in Egypte wordt in luttele minuten uit de doeken gedaan. Zo jammer.
Is Joaquin Phoenix een goede Napoleon? Zijn rol is wel degelijk, maar echt een grootse rol vind ik het niet.
Zijn liefdesleven wordt hier getoond als een soap. De film had ook Napoleon and Josephine kunnen heten.
Ridley Scott kiest er voor om Napoleon dikwijls af te schilderen als een kneus. Hij is op een gegeven moment net een bakvis.
Het totale dodental tijdens alle veldslagen, genoemd tijdens de aftiteling, is indrukwekkend.
Eigenlijk was zijn missie naar Rusland het meest kansloos en verspilling van mankracht.
Een echt goede miniserie over Napoleon is Napoléon (Film, 2002)
Daar steek je veel meer van op. In alle opzichten grootser, diepgaander en recht doend aan de historische figuur.
details
details
details
Nee dit werkte helaas niet voor mij. Ik kon hier niet veel mee.
Probeert een beetje te nadrukkelijk Solyaris na te doen. Alles is jaren 70 grauw en dan is er nog de depressieve en grotendeels afwezige echtgenote.
Het bijzondere wezen stoorde me ook. Het heeft overdreven veel ogen en zegt tot vervelens toe steeds skinny human tegen Sandler. Ik vond het maar een wazig wezen en veel te nep overkomen. Dat komt mede ook door de te melige stem van Paul Dano. Hij klinkt zo stoned als een garnaal.
De suspension of disbelief werkt hier niet voor mij in deze film.
De film lijkt heel veel diepgang te suggereren, maar het kwam op mij over als een platte pannenkoek.
Het einde is nog wel aardig.
details
Dit is me helaas behoorlijk tegengevallen.
Het eerste uur is nog best aardig. Nogal van de hak-op-de-tak, maar best leuk om te zien.
Heel fris gefilmd en met het nodige plezier.
Na het eerste uur wordt het alsmaar minder. Er zit dan vrijwel geen verhaal meer in en de personages hangen maar wat rond . De beroemde danscène is een hoogtepunt.
Ik vond het laatste uur echt een zware zit en een enorme domper, daarom kom ik niet verder dan 2*
details
Ik ging de film kijken met lage verwachtingen en de film is me nog best meegevallen.
Het is in de kern gewoon best een aardige satire op het hysterische kunstwereldje en kunstenaars die gehyped worden.
Leuk om Uma Thurman weer eens in een hoofdrol te zien. Zij speelt overtuigend een slinkse galeriehouder die na jaren op zwart zaad zitten, nu wel eens een succesje kan gebruiken, dan maar op criminele wijze.
De dialogen hadden scherper gekund en de montage had vlotter gemoeten, maar toch heb ik me er prima mee vermaakt. Echt heel grappig wordt het niet, maar het is wel genoeg voor een glimlach.
Leuk dat de Nederlandse conceptuele kunstenaar Bas Jan Ader meerdere keren wordt genoemd.
Dit had in de handen van Guy Ritchie en een script doctor wel een topper kunnen worden.
Ruime 2,5*
details
details
details
vote changed, original voice was 3,0 stars
details
details
details
Dit zag er op papier uit als een perfecte film voor mij. Het onderwerp spreekt me zeer aan.
Helaas is de film me vies tegengevallen.
Het script maakt gebruik van een paar simpele ideetjes en rekt die vervolgens uit en smeert deze uit over de hele film. Er zit te veel herhaling in de film en echt boeien deed het me maar amper.
Die vogelman begon me wat te irriteren en de interessantere 'menselijke' dieren komen pas vrij laat heel kort in de film aan bod. De rol van de moeder is vrij klein, wat ik apart vind.
Het valt me op dat Romain Duris in bijna elke film waarin hij speelt dezelfde rol speelt. Die mag toch ook wel eens wat meer of anders laten zien.
details
Oef. Dit is net een soap, met allemaal nep en overdreven acterende personages.
Ik ging dit kijken vanwege Sydney Sweeney. Fijne actrice, maar verder is deze film niet zo best.
Wat een eng ventje is die Glen Powell. Brrr...
Het begint nog wel aardig, maar daarna gaat het bergafwaarts. Het verhaal is vrij onnozel.
De locaties zijn wel mooi. De scènes op de boot in de nacht hebben wel wat.
Ik houd op zijn tijd wel van een leuke en vlotte romcom, maar dit is zo'n film waardoor je een hekel aan het genre gaat krijgen als je hier te veel van ziet.
details
details
Ik ben fan van Aubrey Plaza en Michael Caine als grumpy old man is natuurlijk altijd leuk.
Het jammere is dat het scenario zo gemakzuchtig en voorspelbaar is. Het boekuitgeverswereldje wordt hier heel cliché in beeld gebracht, maar goed, het is een komedie he.
Van Aubrey Plaza heb ik betere films gezien. In deze rol zat iets minder humor dan ik gewend ben van haar.
Er zit helaas iets te veel herhaling in de film. Aardige feelgood film, maar er had gewoon veel meer in gezeten, daarom een nipte onvoldoende.
details
Wat een vreselijke film.
Ik vind het anti-cinema. Totaal geen passie of filmliefde in te bespeuren. Je zit eigenlijk naar een zeer statische soap te kijken waarin de camera amper beweegt. Het scenario is ook heel statisch en kent amper diepgang.
De vrouwenhoofdrollen spreken me niet aan. Het zijn geen personages van vlees en bloed. Ze komen nep over.
Die jonge partner van Moore vind ik nogal een rare kneus en hij manifesteert zich ook nauwelijks als vader. Alsof hij nog een kind is. Dat is denk ik wel het treurige verhaal dat de film vertellen wil.
details
Aardige variant op Joker met een excentrieke hoofdrol van Caleb Landry Jones. Het heeft ook wel wat overeenkomsten met Ghost Dog; een einzelganger teruggetrokken op een desolate plek, die op geheel eigen wijze zijn zaakjes criminele regelt met behulp van zijn honden en inventief weet af te rekenen met tegenstanders.
Het is wel een aparte film met een heel consistent verhaal. De flashbacks voegen echt iets toe.
Ik vind het geen topper, maar ik snap wel dat anderen dit een geweldige film vinden.
details
Ja wel unieke film dit.
Het is een vrij nostalgische wereld, het New York van de jaren 80.
Het is knap dat deze stomme film met weinig verhaal toch de volledige speelduur weet te boeien. Een robot die in feite een eigen ziel heeft, en terugverlangt naar zijn 'baasje'.
De animatiestijl is origineel.
De film had net iets korter gemogen wellicht, maar ik reken dat de film niet te zwaar aan.
details
Nu eindelijk pas gezien.
Het is op zich een hele fijne muziekfilm. Het is dan wel muziek die bij elkaar geraapt is via allerlei muzikale invloeden. Een beetje van Pearl Jam, wat van Bruce Springsteen en nog heel wat invloeden. De muziek raakte me niet heel erg omdat die niet authentiek over komt, maar er zitten zeker enkele mooie nummers bij. Het is wel mooi om hun energie te zien en de overtuiging die ze in de nummers leggen. Lady Gaga heeft een powerstem. Ik vind haar stem echter niet heel mooi.
Het rise and fall verhaaltje hangt van clichés aan elkaar. Bij Leaving Las Vegas spatte de alcoholverslaving en de impact van de pijn van het personage van het filmdoek, dat is bij Cooper's rol veel minder het geval. Al vind ik 'm bij dat Grammy optreden wel overtuigend.
De uiteindelijke zelfmoord komt nogal uit de lucht vallen. Ik snap ook niet dat hij uiteindelijk niet mocht touren met Gaga, toen hij weer sober was. Ik snapte niet dat Gaga naar haar manager luisterde. Geef Cooper toch een nieuwe kans, ik vond dat zo zielig voor hem.
Wel heel apart dat Cooper zo'n oudere stiefbroer had. Degelijke rol van Sam Elliott. Ze leken zich wel wat te vervreemden van elkaar, mede door het alcoholisme en door zijn relatie met Gaga.
Ruime 3*
details
Het uitgangspunt voor de film is wel sterk, maar inderdaad wat mikey zegt, het is in zo'n geval eerder een kwestie van een paar minuten. Berlijn: 106 seconden, Parijs: 200 seconden, Londen: 202 seconden.
Je vraagt je steeds af wat had ik in zo'n situatie gedaan?
Reservesleutel bij buren was wel zo handig geweest en ze had beter op de fiets of met de auto kunnen gaan, of dat haar moeder meteen met de auto naar haar toe was gekomen met de sleutel, maar dat was niet zo spannend voor de film geweest.
De intro voor de film was leerzaam. Ze hebben met beperkte middelen het idee van grote mensenmassa's bereikt. Dat is wel goed gedaan.
Ze hadden ook nog even vastzittende files op de ringwegen moeten tonen. En bijvoorbeeld mensen die in bootjes of op de fiets wegvluchten. In 44 minuten moet je wel de stad kunnen uitvluchten op bijvoorbeeld een scooter of Van Moof met turboknop.
En voor het contrast was het wel leuk geweest als een prepper een van de hoofdpersonages was geweest.
Opvallende cameo van Loïs Dols de Jong in de tram.
Koolhoven Presenteert is een leuke en interessante reeks films. Omdat ze een relatief korte speelduur hebben kun je ze makkelijk na het zien van een lange speelfilm er nog even bij pakken.
details
details
Bijzonder originele film. Dat typ ik niet zo vaak in een recensie. Het is ook een hele prestatie om nog iets te bedenken dat fris en origineel is, want dat is American Fiction zeker!
Ik las op de een of andere manier steeds American Friction, dat was ook een leuke titel geweest.
Het is altijd leuk om een anti-held als hoofdpersonage te hebben. Monk is een wat eigenaardige man, die niet makkelijk onder een noemer te vatten is. Hij is intelligent en ook een nukkige 50+er, een soort Marcel van Roosmalen.
De familieproblemen vormen een rode draad door de film. De film is een volbloed tragikomedie met het hart op de juiste plaats.
Het Kaufman achtige einde is erg sterk. Het einde had voor mijn gevoel nog net wat beter gekund in de montage.
Voor een regiedebuut veelbelovend voor wat nog gaat komen van Cord Jefferson.
details
details
details
Sydney Sweeney herkende ik van White Lotus. Aangename en aantrekkelijke actrice.
Nee natuurlijk kan de film niet tippen aan Rear Window of Body Double, maar het is toch leuk dat dit type voyeur-film nog steeds gemaakt wordt.
De film slaat uiteindelijk te ver door in twists, maar de film vermaakt van begin tot eind.
Wat hier al vaker genoemd is; die ene jongen had een heel irritant stemgeluid.
Ik hoop dat Prime Video nog vaker zulke interessante 'original' films zal presenteren.
details
Eigentijdse maar minder subtiele variant op Welcome to the Dollhouse en Happiness van Todd Solondz.
Michelle McLeod speelt haar rol overtuigend. Leuke bijrol van Geena Davis.
De foute seksgrappen, al dan niet in combinatie met foute bejaardenhumor, vliegen je om de oren. Ik vond het vaak wel wat te ver gaan eerlijk gezegd en ook nogal eens smakeloos en smerig.
De komische timing is niet altijd even goed waardoor de humor nog wel eens wat dood valt.
Het einde is wel leuk en grappig.
details
details
Het is leuk dat het door Charlie Kaufman is geschreven, maar het voelt te nadrukkelijk als een mix van Monsters Inc. en Inside Out. Je zou juist van Kaufman verwachten dat hij met echt iets originelers op de proppen komt. Het is in alles een soort Pixar-light.
De film is wel vermakelijk en de animatie is degelijk. Het is een wat voorspelbaar verhaal maar gelukkig kent de film nog wel een paar leuke wendingen.
De stemmencast is prima.
Misschien is Ocelot inmiddels met pensioen, anders zou ik zeggen laat hem eens wat origineels en moois voor Netflix maken.
details
Ik ben geen fan ofzo, maar ik vermaak me wel altijd met de Pink Panther films.
Ondanks dat deze vrij goed bekend staat, vind ik deze eigenlijk toch iets teleurstellen. De eerdere Pink Panther films die ik zag vind ik leuker.
Er zitten zeker enkele memorabele scènes in (zoals die tandartscène), maar het is verder over het algemeen net een beetje te flauw om echt grappig of hilarisch te zijn. Vermakelijk is het nog wel.
Het verhaal heeft wat raakvlakken met James Bond, dat vind ik wel leuk. Die Dreyfus is een maffe over-the-top schurk.
details
Het is leuk om af en toe een onnozele komedie te zien. Mañana Es Hoy is zo'n typisch Spaanse komedie, lekker overdreven.
Het mist wel de gekte van bijvoorbeeld Álex de la Iglesia, maar het vermaakt. Carmen Machi en Javier Gutiérrez zijn goed op dreef. Hij is een extreem neurotisch persoon. Zij is nogal een apart mens, maar met het hart op de juiste plaats.
Het is een luchtige film over tijdreizen. De film kent ook nog wel een paar serieuzere / heftige scènes.
Carla Díaz lijkt hier met haar korte haardracht wel een beetje op Florence Pugh.
Het niveau van de humor is niet zo hoog, maar er gebeurt genoeg in de film, en de film kent een opvallend slot. Het overlijden van de vader zag ik niet aan komen.
details
Absoluut een bijzondere Kore-eda film, met name vanwege de verschillende perspectieven vanuit verschillende personages. Hij schreef ditmaal niet het scenario.
De eerste twee segmenten vind ik echt enerverend en zitten vol adrenaline.
Jammer dat het laatste segment het niveau van de eerste twee segmenten niet evenaart.
Kinderen kunnen hard voor elkaar zijn. Ik vond het echt zielig voor de gepeste jongen.
Opvallend trouwens dat de alleenstaande moeder nadrukkelijk in het eerste segment aanwezig is, en in de andere segmenten vrijwel afwezig is.
details
Ik houd van dit type sciencefictionfilm. De vormgeving van deze toekomst is subtiel en mooi. Die pods zijn een soort reuze eieren met een Apple achtig design.
Het is een zeer kalme film en het is een film met een rustige opbouw.
Wat een beetje de zwakte van de film is, is dat het Black Mirror ultra light is; je verwacht eigenlijk wat wendingen die het verhaal zullen stuwen, maar alleen richting het einde zijn er wat ontwikkelingen. Toen was de film ook al gauw weer afgelopen.
Er had gewoon iets meer mogen gebeuren, maar verder wel een aangename film.
details