Stagecoach (1939)

Als Westernliefhebber is het bijna onmogelijk om je niet bewust te zijn van de klassieke status van deze Western als centrale film van het genre, maar ook als ik daaraan voorbij ga zie ik een oude maar nog altijd springlevende film die qua plot, clichématige maar ijzersterke karakteriseringen met momenten voor iedereen, knappe vertolkingen, sfeervolle interieurs, fotografie en tempo (zowel vaart als pacing) nog altijd met de beste meekan. Die eerste pijl komt nog altijd als een briljante schok, en het is leuk dat ik steeds zat te wachten op de scène waarin Hatfield zijn ware aard zou tonen, terwijl hij tot en met het (zijn) einde nobel blijft. De climactische shoot-out is misschien net wat te summier. Mooie chemie tussen Wayne en Trevor, terechte Oscar voor Mitchell, en het begin van de gouden periode van de Western met Ford en Wayne als centrale figuren aan de twee kanten van de camera.

Goeie film waarin een aantal mensen een gevaarlijke reis maken door indianengebied met een postkoets. De verzameling personages komen goed uit de verf, mede door de prima casting. Hierdoor werkt de wisselwerking binnen de groep ook goed. In de tweede helft zit een vrij spectaculaire actie-scene, maar de vallende paarden kun je inmiddels wel als problematisch bestempelen.