The Toolbox Murders (1978)

De lekkerste boterhammen zijn deze waarbij de choco over de hele boterham uitgesmeerd is. Hier wordt de pijnlijke fout gemaakt om alle moorden en spanning in de eerste dertig minuten te steken. De slasher heb je na een half uur dus achter de rug en het overige uur stelt niet veel meer voor. Gaat eerder de dramatoer op met een jammerende psychopaat en een politieonderzoek dat nergens naartoe gaat. Ook is het al snel duidelijk wie achter de moorden zit. De moorden zijn best bruut want de killer gebruikt hamer, boormachine en nagelpistool om zijn slachtoffers te vermoorden. Maar dit is vooral een video nasty omwille van zijn (voor die tijd) vrouwonvriendelijke content, zoals de masturberende vrouw in het bad en de gesuggereerde verkrachting op het einde. Erg matig.

Een film die zijn kruit binnen een half uur al heeft verschoten. De kills die niet heel opzienbarend zijn, vinden allemaal in dat halve uur plaats. Daarna is de kijker overgeleverd aan oninteressante personages vertolkt door slechte en middelmatige acteurs. Eén van die personages is de killer. Een man die moordt met een gezichtsbedekkend masker voor. Waarom doet die man dat, vraag je je af, als bij zijn eerste optreden zonder masker al duidelijk is dat hij de dader is. Geen idee. Het verhaal is totaal niet boeiend. Op zich is dat niet heel erg in een film waarin flink gemoord wordt. Een mager verhaal rondom legio bloedige kills, wil niet zeggen dat de film slecht is. In het geval van deze film gaat dat niet op. Als de kills na een half uurtje op zijn is er nog veel film over dat moet worden ingevuld. Dan mag je als invulling toch een aantrekkelijk verhaal met goed uitgewerkte personages verwachten. Dat mag, maar dat gebeurt niet. De film is ontzettend vervelend. Scènes zijn amateuristisch opgezet en de handelingen zijn lachwekkend. De invulling van de personages is belachelijk. Behalve een gierende lach over zoveel verschrikking levert de film geen enkele positieve reflex of gedachte op.

Het idee voor de film ontstond na het succes van de re-release van The Texas Chainsaw Massacre in 1977. Horror kon geld in het laatje brengen dus vooruit met de geit. De eerste 20 minuten zijn pure slasher met een gemaskerde man die weerloze vrouwen om het leven brengt. Zijn geneurie geeft aan dat er iets helemaal verkeerd zit in zijn bovenkamer voor wie er nog moest aan twijfelen. Maar het wordt gebracht zonder veel spanningsopbouw. Met de toolbox in de hand hopt de man van ‘job naar job’. Hoogtepunt is de moord waarvoor de aanloop weergegeven is op de sleazy poster. Er komt ook nog wat softcore masturbatie aan te pas die niet zou misstaan in een Emmanuelle. In de tweede helft van de films ontspint er zich een soort drama waarin de moordenaar inzicht geeft in zijn gedrag. Ook dat is niet echt boeiend noch qua inhoud noch qua fotografie e.d.m. Wanneer ik dan met dankbaarheid de eindcredits over het scherm zag rollen, bleek het te gaan om een echt verhaal. Waardoor ik me afvroeg of ik de film moest herevalueren. Maar na wat opzoekingswerk blijkt het te gaan om een gimmick geïnspireerd op de docu ‘real events’ aanpak van TCM die eveneens verzonnen is. Voelt aan als een onevenwichtig exploitation filmpje en wel leuk om een keer gezien te hebben. Komt echter nog niet aan de hielen van TCM waardoor het geïnspireerd is. Ironisch genoeg zou Tobe Hooper (de regisseur van de originele TCM) 25 j later zelf nog een remake maken van deze Toolbox Murders.