Calvary (2014)

De herder is van goede wil, maar de schapen houden er uiteenlopende meningen over de Kerk op na. Sommige schrijnende, zoals in de sterke openingsscène, andere met zekere vooroordelen of zonder veel mening en telkens is het de imposante figuur van de pastoor, in klassieke zwarte klederdracht, en vertolkt door een schitterende Brendan Gleason, die hun te woord staat. Film moet het dus vooral hebben van de betekenis van de vele dialogen maar blinkt ook uit inzake beeldcomposities.

Het is een briljant moreel dilemma, een uitgangspunt dat door een onkundig regisseur finaal om zeep kan worden geholpen. John Michael McDonagh weet Calvary echter overtuigend op de rails te houden. Net als zijn broer Martin – regisseur van In Bruges (2008) en Seven Psychopaths (2012) – gaat McDonagh niet voor de makkelijke lach, maar richt hij zich op de donkerste tonen van het humorspectrum en overgiet hij de film met een licht-existentialistisch sausje. Geloof, mortaliteit en de innerlijke strijd tussen goed en kwaad zijn de hoofdthema’s in Calvary. Gleeson als Lavelle is een gelaagd personage, een complexe man die zijn eigen strijd voert. In een Ierland dat het laatste decennium in een collectieve geloofscrisis terecht is gekomen heeft hij het vertrouwen van zijn dorpsgenoten verloren. Hij is als de herder die zijn schapen kwijt is en het feit dat hij nooit aan de bel trekt over zijn doodsvonnis geeft aan dat hij die in opoffering gedoopte rol accepteert. Lees verder op Cinema Interruptus

De ogenschijnlijk integere priester James [Brendan Gleeson] wordt tijdens een biecht met de dood bedreigd en uitgedaagd om enkele dagen later de confrontatie aan te gaan op het nabijgelegen strand. James probeert te achterhalen wie zijn bedreiger kan zijn, maar komt al snel tot de conclusie dat er binnen de dorpsgemeenschap waar hij werkt veel mensen zijn die wrok koesteren jegens hem of het geloof dat hij vertegenwoordigd. Dat dwingt hem om eens goed in de spiegel te kijken, ook al lijkt er maar één manier te zijn om erachter te komen wie zijn bedreiger is. Deels een whodunit met goed geschreven karakters, maar ook een karakterstudie die een stevige kluif biedt voor Brendan Gleeson. Hij bijt zich vast in deze rol en hoewel het verhaal zo nu en dan wat meandert maakt de sterke cast dit de moeite van het bekijken waard.