An (2015)

In de films, die ik van haar gezien heb, heeft Kirin Kiki steevast de nodige indruk op mij gemaakt. Zo ook in deze film over een man van middelbare leeftijd, die wat aan sappelt met een dorayaki-kraam en daarbij onverwacht hulp krijgt van een oude vrouw. Met het nodige succes als gevolg. Natuurlijk is er dan altijd wel iemand, die de boel komt verzieken. Een subtiele film met een gevoelig verhaal zonder opsmuk en eerste klas acteerwerk.

Het blijft toch wonderlijk hoe Japanners kleine meesterwerkjes kunnen maken rond hun eetcultuur. Zo is 'An' (2015) een liefdevolle ode aan dorayaki's (koekjes met bonenpasta) als een soort manier waarop mensen een tweede kans krijgen in het leven. Of het om ex-delinquent Sentaro (Masatoshi Nagase) gaat, of de zeventigjarige Tokue (Kirin Kiki) die op zijn vacature reageert. Ergens klikt het tussen de twee outsiders, maar er is ook nog altijd de angst voor het oordeel van die anderen. Zeker wanneer Tokue een tragisch geheim met zich meedraagt dat haar in de Japanse maatschappij tot een paria kan maken. 'An' (2015) is ook zo heerlijk minimalistisch omdat het zich voor 't grootste deel afspeelt rond het kleine bakkerijtje, terwijl de personages vooral bezig zijn met het bereiden van gerechten. Toch weet regisseuse Naomi Kawase op een subtiele, poëtische manier het schijnbaar alledaagse naar welhaast magische hoogten te brengen. Kleine observaties en overpeinzingen over het leven. Het maakt 'An' (2015) een contemplatieve film met een warm hart.

Sentarô [Masatoshi Nagase] is de zwijgzame, wat nukkige manager van een kleine flensjeswinkel. Wanneer de 76-jarige Tokue [Kirin Kiki] op een dag vraagt of zij voor Senatarô mag komen werken, laat hij zich pas na lang aandringen overhalen om haar in dienst te nemen. Hoewel Tokue een aandoening heeft waardoor ze haar vingers niet goed kan gebruiken, blijkt ze een meester te zijn in het maken van de bonenvulling (de ‘An’ uit de titel) voor de flensjes. De complimenten van de klanten doet Sentarô duidelijk goed, maar wanneer de vrouw van de winkeleigenaar [Miyoko Asada] een geheim ontdekt over Tokues verleden, komt Sentarô voor een moeilijke keuze te staan. Een in bedachtzaam tempo voltrekkend psychologisch drama over drie generaties (er is ook nog een eenzame tiener [Kyara Uchida] die een veilige thuishaven vindt in de flensjeswinkel) is uitstekend geacteerd, met een glansrol voor de innemende Kiki. De tijd die Kawase neemt om het verhaal en de onderliggende gedachtes en gevoelens uit te drukken stelt soms het geduld op de proef, maar dat is het waard.