Step Brothers (2008)

Ik had nog wel vertrouwen in de komische kwaliteiten van John C. Reilly, maar dat blijft hier allemaal op Will Ferrel-niveau. 80% van de gags mist doel of is aanleg al te flauw. Okay bij de andere 20% kon er af en toe nog wel een glimlachje af, maar het niveau van de 21ste eeuwse komedies blijft van een heel mager niveau.

Lomp en inspiratieloos. Een heel simpele soort humor (?). Amerikanen kunnen ervan houden maar het is te karikaturaal met domme dialogen, veel lawaai om niets en heel vaak pijnlijk belachelijk Gelukkig heeft Mary Steenburgen een lieve glimlach en ziet ze er zeer keurig uit voor een moeder van een 40-jarige zoon.

Tweede McKay. Wie deze naam niet kent, zal vast wel wat kennis op kunnen doen bij de nieuwste film die hij heeft gemaakt. Dat was nogal een grote discussie op het internet, maar ik besloot het toch even over een andere boeg te gooien door gewoon te kijken wat de beste man daarvoor had gemaakt. Zo kwam ik bij Step Brothers uit. Deze film lijkt in de verste verte niet op de nieuwste film van McKay, want het is een erg doordeweekse komediefilm. Dat betekent een hele fanfare aan bombastische figuren, veel geschreeuw, soms bedenkelijke humor en een voorspelbaar narratief. Wel opgeleukt tussendoor met wat oprecht grappige scenes die opvallend genoeg de grens opzoeken, maar dat verandert niet al te veel aan de kern. Ferrell en Reilly blijven voor mij erg halve acteurs. Soms spelen ze zeer goede rollen, soms laten ze zich volledig gaan in geschreeuw. Deze film is van het tweede een duidelijk voorbeeld, alleen is dat kinderachtige gedoe na 30 minuten wel weer mooi geweest. Zien hoe twee losers het leven van hun verzorgers een hel maken verliest al snel het effect en wat idiote bijfiguren kunnen daar weinig verandering aan brengen. Voordelig is dat het allemaal vlotjes wegkijkt en wat bijzondere humor kent waar ik nog wel om kon lachen, maar verder heb ik vooral mijn wenkbrauwen gefronst. Blijkbaar is er wel publiek voor deze film, want er zijn genoeg positieve geluiden te bekennen. Soms grappig, over zijn geheel vlot, maar verder vooral te luidruchtig en opdringerig om een blijvend effect te dragen.