Luizenmoeder - De Film (2021)

Na twee seizoenen kreeg de razend succesvolle serie De Luizenmoeder deze film als afsluiting. Schoolhoofd Anton is overleden en in afwachting van een permanente vervanger neem Juf Ank [Ilse Warringa] het directeurschap over. Niet iedereen vindt dat zo vanzelfsprekend en Juf Ank merkt al snel dat ze haar nieuwe verantwoordelijkheden nauwelijks kan combineren met haar taak als schooljuf. Hoewel enkele karakters uit de serie ontbreken schetst Warringa opnieuw een scherp beeld van de problematiek in het onderwijs waarin volwassenen het doelwit zijn en kinderen veelal het slachtoffer. Veel rake momenten dus, maar het idee om alle losse eindjes aan het eind nog even aan elkaar vast te knopen voelt zeer geforceerd aan.

Stoppen op je hoogtepunt hebben ze bij "De Luizenmoeder" niet begrepen. En dat is te zien. Waar seizoen 1 geweldig was, was seizoen 2 matig. En dan nog deze film... De humor mist hier gewoon heel erg voor mij. Dit komt door vooral door Diederik zijn afwezigheid. Ook wilt de film een teveel verhaal vertellen. Waar je eerder de zakdoeken bijhaalt dan dat je echt lacht. Helaas geen geslaagde film, die nu echt op ze retour is. 2,0 sterren.

Ik vond de serie erg leuk. De film gaat qua personages wel wat over de top. Met name de betweterige Karel is in deze film een totale malloot. Wel leuk is dat de kinderen wat meer in beeld komen. De niet-afgestudeerde juf van amper 18 jaar doet het enorm leuk als ongeïnteresseerde millennial. De moeder van Bradley is ook fantastisch neergezet als geloofwaardigee asociale uitkeringstrekker. Maar de grote ster van de show is toch wel Bradley. Een naam die in de serie al vaak viel, in de meest uiteenlopende contexten, maar altijd negatief. Die jongen krijgt nu een gezicht en een achtergrond. En geheel tegen de verwachting in - je gaat zitten voor een flauwe komedie - wist me dit enorm te raken, omdat je weet dat er in Nederland talloze Bradleys zijn, die het zeker in de corona-tijd niet makkelijk hebben gehad omdat ze op school beter af waren dan thuis. Ik moet bekennen dat ik hier een traantje om heb gelaten. Heel apart dat andere commentaren op deze site vooral over het gemis van Anton gaan en dat niemand aangegrepen wordt door het Bradley verhaallijntje. Misschien komt dat omdat ik zelf twee zoontjes in die leeftijd heb en het herkenbaarder is? Wat als wij het niet zo goed voor elkaar hadden, dat papa op maandagochtend onder werktijd even een filmrecensie kan tikken... Dan zouden zij ook in die situatie zitten. Vreselijk. Als komedie is het niet overal geslaagd, maar als licht verteerbaar drama blijft de film wel overeind, zeker omdat het ook een lans breekt voor onderwijspersoneel dat altijd tussen drie vuren in staat. Zeurende, veel te mondige ouders, leerlingen die extra aandacht behoeven en bestuurders die meer met rapportages bezig zijn dan met het welzijn van leerlingen. Misschien ben ik wel de enige die de boodschap uit deze film haalt in plaats van te zeiken over Anton (Diederik Ebbinge is het in echt trouwens een totale lul en extreemlinkse pusbult). Meesters en juffen zijn toppers! 3 sterren voor deze film