Die Ehe der Maria Braun (1978)

Perfectionist Fassbinder zette een erg verzorgde film neer, ongewoon en imponerend en met een Hanna Schygulla, werkelijk subliem. Merkwaardig hoe Fassbinder het idee van "éénieder organiseert zijn eigen leven" tijdens de naweeën van WO II in Duitsland uitwerkt aan de hand van een melodramatische verhaal over een zoektocht naar liefde.

Een film die voor mij vooral erg sterk begint en me raakte door de omstandigheden die vele vrouwen tijdens de oorlog te beurt viel, of je nu aan de Duitse of aan de Frans/Britse kant stond ... Maria Braun treurt, maar blijft vervolgens ook niet lang bij de pakken zitten. Als opportunistische dame werkt ze zich op en construeert ze haar eigen toekomst. Er is maar één weg en dat is de weg vooruit. De ontwikkeling van haar personage kan best dienen als metafoor voor de economische heropstanding van het naoorlogse Duitsland. Mooie rol van Hanna Schygulla die er werkelijk staat als Maria Braun. Ze draagt de film moeiteloos en ze houdt hem draaiende. Vond het plot niet altijd even interessant, maar dit kwam naar het einde toe terug op gang.

Ik had mij duidelijk meer voorgesteld van deze film. Allereerst dacht ik dat het verhaal wel iets interessanter en meer bijzonder zou zijn. Is er nou alleen de film die zo heet, of was het ook een boek dat ik destijds op school moest lezen? Waarom ken ik deze titel dan zo goed? Hoe dan ook, het verhaal kwam me in ieder geval niet bekend voor. En dan Rainer Werner Fassbinder. Dat is toch ook een regisseur die ik hoog in het vaandel heb staan. Maar deze verfilming van het verhaal kwam op mij erg rechtlijnig en fantasieloos over. Ik vond hem filmisch gezien ook totaal niet interessant of bijzonder. Wat me nog het meest opviel was het gebruik van geluid. Zoals een radio die opvallend hard stond, terwijl er ook gepraat werd. Maar toch, al met al een behoorlijk saaie film, waarvan ik vooraf helaas toch wat te hoge verwachtingen had.