Rabia (2009)

Verfilming van een roman van Sergio Bizzio, die ook al tekende voor XXY. De roman (Razernij) wordt ook in Nederland uitgebracht dit voorjaar, en zal ongetwijfeld gepaard gaan met een bios-release, een film die distributeur Cinemien uitademt in alle facetten. Zal me niks verbazen als ze dit hebben aangekocht of gaan aankopen. Vaardig gemaakte romantische drama-thriller met een uitstekende rol van Gustavo Sánchez Parra als de door het lint gaande José Maria. Rillingen naarmate de film vordert en hij 'transformeert' als het ware. Alles is tot in de puntjes verzorgd, wat de grootste kracht is van de film. Nadeel is wel dat de film door de tijd vliegt. Ik had niet het gevoel dat meneer plusminus een jaar op zolder heeft doorgebracht. Geen straf dit te bezichtigen, al helemaal niet door (lekker ding) Martina Garcia. Maar toch is dit vooral bedoeld voor 40+-jarige huisvrouwen.

Het verhaal van deze film is heel bijzonder en ook erg geschikt om een film van te maken. Twee jonge mensen kennen elkaar nog maar pas. Zij werkt als huishoudster bij een familie in een groot huis. Dat huis is zo groot dat niet alle kamers gebruikt worden. Op een gegeven moment vermoordt hij iemand en verstopt zich op zolder van het huis zonder dat zij dat weet. Ze missen elkaar dus terwijl ze zo dichtbij elkaar zijn. Dat is dus de basis van het verhaal. Ik vind het verhaal dus erg goed gevonden. Er wordt op zich ook zeker niet slecht geacteerd. Maar verder is de film helaas wat rechtlijnig en loopt het verhaal verder zoals het gaat. Dat is jammer. Met een bijzondere regisseur die mooie bijzondere beelden of andere extra dingen zou toevoegen had het een hele mooie topfilm kunnen zijn. Maar nu is het dat helaas niet geworden. Deze film is gewoon goed. Drie sterren. Met een halve extra voor het goede verhaal.

Een knappe vrouw die Rosa. Alleen gaat ze om met een erg ontvlambaar type. Maar dat het liefde is tussen die twee, dat valt zeker niet te ontkennen. Al bij al wel een prima film. Alleen moet je wel door de kleine onzorgvuldigheden heen kijken. Hoe lang heeft hij in die woning vertoeft zonder dat iemand het heeft opgemerkt? Hoe blijft hij aan eten komen? Wat doet hij met zijn kleren? Erg logisch en praktisch is het allemaal niet. Het huis mag dan wel groot zijn, je kan je niet eeuwig verstoppen. Op dat vlak is de film slordig. Maar er is wel een zekere spanning aanwezig en al bij al blijft de film ook boeien. Naar het einde toe - de geboorte van het kind - wordt er wel een enorme tijdsprong gemaakt. Het kon zeker wat kwalitatiever aangepakt worden, maar de basis is zeker aanwezig. Leuke wegkijker voor een keertje.