Bound by Honor (1993)

Blood in, blood out... Een film uit de top250 met heel wat tegenstrijdige meningen. You love it or you hate it. Maar de liefhebbers zijn er wel degelijk voor deze cultfilm. Alleen hoor ik er alvast niet bij. Het lijkt op een misdaadfilm waarbij diverse bendes de straten onveilig maken. Vooral de afgunst en de drang om de meest invloedrijke te zijn, zorgt voor een meedogenloze strijd. Hierbij staat intern de broederschap, vriendschap en loyaliteit centraal. Op zich dus een prima uitgangspunt ware het niet dat ik het uitgangspunt maar zeer beperkt vond. Over de acteerprestaties is al veel geschreven, maar ze kunnen alleen maar onderschreven worden. Vrij pover en ongeloofwaardig, zelfs op het lachwekkende af. Nog even dacht ik dat het te maken had met het gebroken Engels van de Latino’s, maar het ging toch verder dan dat. Wanneer emoties gespeeld moesten worden, viel menig toch door de mand. Ook de uitwerking van de gevechten was magertjes. Denk maar aan die messteken bvb. Maar ook het plot was onvoldoende uitgewerkt. Drie uur voor iets wat zich als een epos voorstelt, is hemeltergend lang. Ondanks de belabberde acteerprestaties vond ik de eerste 45 minuten nog behoorlijk waarbij de vriendschap wat centraal staat. Het lange deel in de gevangenis daarentegen katapulteert je zowat in een andere film met weinig affiniteit met de rest van de film. Dat nadien de twee protagonisten elk aan de andere kant van de wet staan, maakte het er niet beter op. Ontgoochelend dus. Veel meer dan een B-film is dit niet. In niets te vergelijken met diverse andere topmisdaadfilms.