The World's End (2013)

Blijft een opvallend lage score, hier. Ik merk in ieder geval dat hoe vaak ik The World’s End ook kijk, ik word er steevast belachelijk vrolijk van. Wat mij betreft een perfecte afsluiter van de Cornetto trilogie van Wright, wellicht één van de leukste filmtrilogiën die er is. Pegg speelt de rol van zijn leven als Gary King, die veel te veel in het verleden is blijven hangen en waar niet mee te discussiëren valt. Het blijft knap hoe King makkelijk een eendimensionaal typetje had kunnen zijn, maar naast hilarisch een enorm intrigerend figuur is, waar je uiteindelijk veel sympathie voor krijgt. Nick Frost mag in deze derde Cornetto zich eens van een andere kant laten zien en speelt - in tegenstelling tot zijn rol in Shaun en Hot Fuzz - eens niet de dombo, maar de serieuze saaie burgertrut, waar diep van binnen nog wel een neanderthaler verstopt zit. De rest van de vriendengroep is ook enorm leuk, met zakenman Martin Freeman, de gladde Paddy Considine en de sympathieke stille sukkel Eddie Marsan. Het eerste half uur van de film, waarin de vriendengroep wordt herenigd en ze in hun oude woonplaats beginnen met de kroegentocht is - dankzij dit kleurrijke vijftal - schitterend om te zien. Gaandeweg neemt de film een andere wending en hoe minder je daar vooraf van weet, hoe beter. Edgar Wright heeft een paar mooie sequenties in petto en regisseert actie waar menig actieregisseur nog een puntje aan kan zuigen. Het geheel gaat enorm over de top, maar de personages blijven gelukkig centraal staan. Het tempo ligt enorm hoog; de scherpe one-liners, adrenalineverhogende actie, geestige injokes en gortdroge typetjes vliegen je met een straaljagersnelheid om te oren, mede dankzij de altijd strakke montage van Wright en meegeholpen door een passende soundtrack. Wat dat betreft heeft The World’s End alle ingrediënten om je enorm vrolijk te krijgen. Aan het einde heb je als kijker het gevoel alsof je zelf twaalf bier achterover hebt gegooid. 4,5 sterren.

Niet veel beter of slechter dan de eerdere samenwerkingen tussen regisseur Wright en het komisch duo Pegg/Frost. Net als Shaun of the Dead en Hot Fuzz aandoenlijk overdreven kolder, die best goed werkt. Ik heb me geamuseerd bij deze prent die echter de originaliteitsprijs nooit zal winnen, omdat het eigenlijk slechtst een lichte variatie is op de eerder genoemde films. Werkt ook niet mee dat het hoofdpersonage Gary een vrij irritante en vermoeiende nietsnut is, die niet al te subtiel wordt neergezet door de meestal toch betrouwbare Pegg. Gelukkig krijgt hij in de bijrollen sterk tegenspel van de ervaren cast, die daarmee zorgen dat dit lekker absurd verhaal nog enigszins menselijk blijft ook. Gewoon leuk zonder heel hoog te vliegen.

Als groot liefhebber van Shaun of the dead, Hot fuzz (allebei 5*) en Simon Pegg (vrij recent nog gezien in het geweldige Man up) zat ik er helemaal klaar voor om dit derde deel van de officieuze trilogie even leuk als z'n twee voorgangers te vinden, en de eerste helft stelde me ook niet teleur, met vijf perfecte acteurs, diverse geslaagde grappen en een scherpe montage. Maar na de twist volgen er teveel vechtscènes die gewoon niet zo boeiend zijn, en de manier waarop de plot wordt afgewikkeld en de aliens verjaagd worden is extreem statisch en bijzonder lam. Daardoor vind ik dit toch de minste van de drie, nog altijd bovengemiddeld leuk en grappig dankzij de eerste helft, maar als geheel toch niet van het niveau waarop ik hoopte en dat ik eigenlijk ook wel verwachtte van deze hernieuwde samenwerking tussen de regisseur en zijn twee voornaamste hoofdrolspelers.         Overigens, Paco Delavega's favoriete soundtrack-moment is 20 seconds to comply van Silver Bullet, maar zelf kreeg ik kippenvel toen opeens het briljante So young van Suede te horen was.