The Gazebo (1959)

Van alle Hollywood prullaria die van de lopende band komt, tussendoor in het weekend op de Belg, toch een humoristisch verhaaltje uit de fifties. Zwartwit en van een driekwart eeuw geleden is inderdaad soms beter te versmaden. The Gazebo werkt heel goed omdat het alledaags is. Een onschuldige huisvrouw die een onschuldig prieel voor in de tuin koopt ("Ach, hij bederft het uitzicht, het is beter om het toch te verplaatsen.."). Met een drukbezette echtgenoot die scenarioschrijver van beroep is en ook nog voor de grote Hitch schrijft. Het is het contrast van een moord die gepleegt wordt en een onschuldig prieel dat op de lachstuipen werkt, en dat met de constante neurotiek van Elliott. Elliott schiet de blackmailer namens zijn vrouw neer. Althans dat blijkt niet zo te zijn, wat weer bij de gedachte komt wie er in de fundering van het prieel ligt. Er komt een kettingreactie van personages op gang die er in mee delen (de aannemer, de schoonmaakster met de ijlhoge stem, zijn vrouw, een jaloerse Harlow, de dieven, de rechercheurs) waardoor het allemaal kolderiek wordt, met een keten aan leugens en smoezen aan toe. En die ingewikkeldheid bij een onschuldig personage, vooral door zijn constant getoonde nerveusheid maakt het hilarisch.

Goeie film over een man die denkt de perfecte moord te plegen als hij wordt gechanteerd. Niet bepaald een origineel plot, maar de uitwerking is prima en de film is goed opgebouwd. Leuke ontwikkelingen die de film onderhoudend maken en ook de personages zijn vermakelijk.

Leuke misdaadkomedie waarin Ford overtuigend de komische rol speelt van een gestressde echtgenoot die het lijk van een afperser onder zijn tuinhuisje heeft begraven . De film moet wel even op gang komen want in eerste instantie lijkt het geen komedie te worden en begint het allemaal vrij serieus .