Some Like It Hot (1959)

Hoewel deze film geldt als een absolute klassieker (in 2000 door het American Film Institute uitgeroepen tot de grappigste Amerikaanse komedie aller tijden) ben ik er nooit voor gevallen. Kwestie van persoonlijke smaak: bij Monroe heb ik nooit voorbij de sex-appeal kunnen zien, Curtis vind ik nietszeggend en Lemmon een vervelende en ongrappige acteur. De laatste jaren heb ik allen echter als het ware met nieuwe ogen bekeken: Monroe dankzij haar geweldige rol in The seven year itch, Curtis via The persuaders, en Lemmon door fantastische rollen in The apartment en Days of wine and roses, waardoor ik voor alle drie nieuwe waardering heb gekregen. En doordat ik me de laatste jaren ook steeds meer met de films, de stijl en de thematiek van Billy Wilder verwant ben gaan voelen, heb ik Some like it hot ook maar weer eens in de speler gelegd, en zoals te voorspellen was beviel hij me nu aanzienlijk beter: magnifieke vertolkingen, perfecte uitwisselingen van grappige one-liners, een onweerstaanbare Monroe, een hoog tempo en vooral een uitstekend en ambachtelijk doortimmerd script dat precies de juiste balans tussen al die elementen vindt. Petje af voor alle genoemden (en niet-genoemden natuurlijk, zoals miljonair Joe E. Brown en mede-scriptschrijver I.A.L. Diamond).         En nog even over Monroe: er zit een scène in waar ze uit haar couchette leunt, en het is eigenlijk onbegrijpelijk dat de hoeveelheid decolleté die ze daarbij toont in 1959 door de filmkeuring kwam – ook in onze vrijmoedige eenentwintigste eeuw is dat nog altijd een ravissante aanblik. Ik moet nog vaak denken aan de prachtige woorden van Cybill Shepherd over Monroe: "She had curves in places most other women don't even have places."

“Story of my life. I always get the fuzzy end of the lollipop.” Leuke klassieker die vooral in het eerste gedeelte indruk maakt. Het gedeelte in de trein is toch wel legendarisch en zit vol met komische situaties en scherpe dialogen. Het trio Curtis, Lemmon en Monroe doen het uitstekend, alhoewel ik vooral Lemmon op een gegeven moment wat irritant begon te vinden. Het verhaal heeft erg veel potentie wat niet ten volle wordt benut. Vooral het tweede gedeelte in Florida voelt soms erg langdradig en eentonig aan. Gelukkig weet de prachtige Marilyn Monroe de aandacht nog wat vast te houden. Het einde is wel fantastisch en vooral hilarisch. De scènes met de gangsters zijn niet echt spannend, maar dat was ook niet de bedoeling volgens mij. Grappig zijn ze zeker. Ik ben blij dat ik Some Like It Hot een keer heb gezien, want het is een grappige klassieker en ook een ode aan icoon Marilyn Monroe.

Dit is inderdaad een erg leuke film uit de jaren '50. Het duo Curtis en Lemon heeft een goede 'chemistry' en Marilyn Monroe is tegelijkertijd gevoelig, kwetsbaar maar ook sensueel en gewaagd. Billy Wilder heeft een aantal toffe films gemaakt, waaronder ik vooral The Fortune Cookie (1966) en The Seven Year Itch (1955) - eveneens met Marilyn - de leukste vind.